Wersja do druku
nie do końca amerykański: widziałem mnóstwo zdjęć pogrzebowych, gdzie chowano tzw. zwykłych ludzi z czasów stalinowskich i gomułkowskich. Wniosek więc jest taki, że pomysł nie jest nowy, a amerykanów o przemyt kontrkultury w tej materii bym nie podejrzewał w tych czasach ;) Na pewno masz rację, że robi się z tego komercja i to na pewno jest przejaw amerykańskiego kiczu. Cóż stajemy się jako społeczeństwa, emocjonalnymi ekshibicjonistami ;)Cytat:
Zamieszczone przez ExploRa
Bardzo trafne stwierdzenie. Nie mam zamiaru nikogo przekonywać że zdjęcia na pogrzebach to fajna sprawa, bo tak nie jest, trzeba jednak zadać sobie pytanie czym są takie (i nie tylko takie) zdjęcia - czy to ma być słodko-cukierkowa papka czy uwiecznienie ważnego rodzinnego wydazenia?Cytat:
Zamieszczone przez thedoc
Paenka napisała "Z resztą mam te zdjęcia na dysku...od roku nie zajrzałam do tego folderu ani razu....." - zastanówmy się jednak jak będą odbierać te zdjęcia jej wnuki, czy oglądając je będą rozdarte bólem po stracie bliskiej osoby, czy z zaciekawieniem będą poznawać historię własnej rodziny. Jeśli zdjęcia z pogrzebów robimy 'dla siebie' to rzeczywiście nie mają większego sensu, jeśli są do rodzinnego archiwum to ich znaczenie jest diametralnie różne.
ps. Paenka, mam nadzieję że nie pogniewasz się za to że pozwoliłem sobie przedstawić osobisty punkt widzenia cytując Twoje słowa.
Nie ;) Ja się nie gniewam zbyt łatwo.Cytat:
Zamieszczone przez Tanto
Thedoc miał podobną sytuację co ja. Uważam, że takie właśnie przymuszenie rodzinne do robienia zdjęć jest nie na miejscu. Dobrze, że są "instytucje", które biorą pieniądze za takie usługi bo oni liczą się z tym, że żałobnicy niekoniecznie z przychylnością odniosą sie do fotografa a osoba, która wpadła na ten "genialny" pomysł fotografowania jest w całości obarczona ewentualnym gniewem i zniesmaczeniem gości.
Może i moje wnuki będą oglądały z ciekawością te zdjęcia odkrywając swoje korzenie. Jednak z własnego doświadczenia pamiętam gdy moja babcia pokazywała mi stare fotografie rodzinne i wcale nie miałam ochoty oglądać zmarłych kuzynów, dziadków i babcie leżących w trumnach...tym bardziej, że te zdjęcia zmarłych wydawały mi się jakieś takie "nawiedzone".
Właśnie - większość z przedmówców pisze: "Nie wiem po co ? Nie rozumiem ?". To, że tego nie rozumiecie nie znaczy jeszcze, aby to krytykować i przypisywać brak poczucia dobrego smaku czy gustu chętnym do uwiecznienia ważnego wydarzenia (jak by na to nie patrzeć - pogrzeb również jest ważnym wydarzeniem: rodzinnym, społecznym, politycznym).
Już kilka tysięcy lat temu na freskach utrwalano moment pochówków. Czy ktoś się kiedyś pytał: na co to komu ? Nie. Historycy i wielu innych są zadowoleni.
Więcej zrozumienia i tolerancji na nowy rok życzę.
Żeby nie było nieporozumień, też nie popieram robienia zdjęć zmarłym (wyjątkiem może być wyrażne życzenie osób z rodziny zmarłego), pisałem o 'dokumentacji' ważnej rodzinnej uroczustości; niestety smutnej, ale na to jak podchodzimy do kwestii śmierci bardzo duży wpływ ma kultura w jakiej się wychowujemy - wystarczy pomyśleć jakim szokiem była by u nas oprawa muzyczna pogrzebu w postaci radosnych dixilendowych utworów.Cytat:
Zamieszczone przez Paenka
Podobnie szokujące dla niektórych jest to że ktoś robi na pogrzebie zdjęcia. Dlaczego? Bo mamy zakodowane że śmierć to temat tabu? A może chodzi o coś innego, coś czego ludzie zajmujący się fotografią doświadczają nawet w sytuacjach codziennych - niechęcią i agresją jaką wywołuje to że chcemy komuś zrobić zdjecie. Ta 'wrodzona' niechęć zostaje spotęgowana emocjami jakie towarzyszą pogrzebom.
Nasze wypowiedzi są ciekawe jednak jest to dział "Technika robienia zdjęć" w wątku "Fotografowanie na pogrzebie". Wszelkie teksty (również moje) dotyczące moralnych itp. zagadnień w tym temacie nie są chyba tu zbyt pożądane.
Rozumiem, że chodzi o to jakim sprzętem i jak fotografować (zachowanie, ubiór, czas i miejsce) a nie, czy można, wypada.
I warto unikać wszelkich przejaskrawień i przesady (zresztą we wszystkim co nas w życiu spotyka) - umiar mile widziany (jeśli chodzi o fotografowanie na pogrzebach i wypowiedziach na C-B).
Pozdrawiam Marcin.
Jeżeli godzisz się na coś takiego, musisz być pewien jak do tego podejść. Pogrzeb to delikatna sprawa i prowizorka będzie widoczna gołym okiem, a wtedy możesz jeszcze kogoś urazić latając tu i ówdzie. Na twoim miejscu wziąłbym 17-55 oraz sigme tele i to wszystko. Kadry...hm. To w pewnym sensie reporterka, za dużo Ci nie pomogę jeżeli nigdy takich zdjęć nie robiłeś. Staraj się nie pchać między rodzinę a trumnę, nie podtykaj ludziom aparatu pod nos i spróbuj robić jak najmniej zdjęć. Czekaj na odpowiednią chwilę. Zachowaj pełną kulturę i uszanuj tą ceremonię. Jeśli masz lampę to staraj się jej używać tylko w ostateczności.Cytat:
Zamieszczone przez Ordynator
pozdro
Nie robie takich zdjęć na zlecenie ale niestety parę razy robiłem rodzinne uroczystości pogrzebowe ( jak że z aparatem nigdy się nie rozstaje) zdjęcia jak zdjęcia ... jedno na co zwróciłem uwagę to to że z okazji takich uroczystości zbiera się niekiedy cała rodzina i ta dalsza też, a jak wiadomo z rodziną najlepiej na zdjęciu się wychodzi i zawsze starałem się zebrać wszystkich po pogrzebie i szerokim kątem całe stadko zrobić. Potem te zdjęcia cieszyły się wielką popularnością ( 3 razy tyle odbitek ile osób było na zdjęciu) reszty zdjęć niespecjalnie ludzie chcieli oglądać ...
no i ja bedę w piątek na pogrzebie bliskiego fajnego wujka (brata mamy). Dziś dopiero myslałem głębiej czy robić czy nie robić. Mamy trochę rodziny za granicą, która nie przyjedzie i o nich pomysłałem. Mama też mówi żebym kilka zdjęć zrobił. Zapytałem się wprost kuzyna czy chce bym zrobi mały dyskretny minireportaz - tylko kilka zdjęć gdyż chciałbym rówineż uczestniczyć w ceremonii.Potwierdził, moje domysły, że rodzina która się nie stawi chciałaby choć zobaczyć. Jeden wujek z Australii chciał nawet wysłac jakiegos fotopstryka.
Uważam że nie ma nic złego w dyskretnym upamiętnieniu ostatniego pożegnania. Na pogrzebie swojej babci również zrobiłem kilka zdjęć: kilka w kosciele, kilka konduktu i kilka przy grobie. ogólne plany, bez portretów. Wszystko w zakresie 24-70mm.Dwa dni po pogrzebie miałem już kilka telefonów z prośbą o przesłanie zdjęć.Dodam jeszcze, że rodzina bardzo mocno wierząca. Może dlatego rozumieją bardziej, że człowiek nie odchodzi całkiem, że to tylko przejście do innego świata...??
Zdjęcia z pogrzebu -są jednym z sladów po naszych przodkach.
Nie lubię ich ani robić, ani ogladać. A musiałem. [odmowa nie wchodziła w rachubę]
Stanowia historię.
Historia to: urodziny-chrzciny-bierzmowanie-ślub-dzieci-wnuki-(prawnuki)-pogrzeb.