[atsf] Wolni jak ptaki!

[totamten]

Dodatkowe info do tych zdjęć z występów tanecznych:

- Wszystkie zdjęcia po wyprostowaniu i przycięciu zmniejszyłem do rozmiarów 8 Mp ze względu na szumy, nieostrości i brak potrzeby ładowania wielkich zdjęć, bo i tak są duże.

- Wykonałem R7 prawie 5000 zdjęć na najszybszej migawce mechanicznej, aby uchwycić najlepsze momenty dynamicznych akcji, i bateria jeszcze nie padła, a musiałem zmienić kartę, a nie baterię Podglądu zdjęć dokonywałem tylko okazjonalnie, stąd ten wynik.

- Najdłuższy czas migawki przy tańcu 1/160 s już dawał nieostrość ruchową, więc dłuższych nie ryzykowałem.

No to ogólnie o R7: nadał się, czy znów się zawiodłeś?

[atsf]

No to ogólnie o R7: nadał się, czy znów się zawiodłeś?

Biorąc pod uwagę generalnie trudne w tym przypadku warunki fotografowania ciężko mi się na ten temat wypowiedzieć.

O co konkretnie chodzi? Otóż z lustrzanką sprawa jest prosta jak drut. Ilość punktów AF jest bardzo niewielka i ograniczona terytorialnie, a więc przechodzenie z jednego punktu na drugi jest szybkie i pewne, i nie wykracza się poza sensowny obszar ustawiania AF, natomiast w bezlusterkowcu punktów AF jest w ciul i pomimo możliwości precyzyjnego ustawienia go sobie trzeba się pilnować, aby nie wyskoczył on gdzieś zbyt blisko ramki kadru, co przy dynamicznej akcji jest trudne do opanowania, a więc zajmuje to więcej czasu i uwagi.

Jeżeli jeszcze do tego się doda przewidywaną niepewnoćć AF przy ustawianiu na pojedynczy punkt, który jest przeważnie stanowczo zbyt duży w stosunku do fotografowanego obiektu i skłonny łapać ostrość gdzieś w tle, jeśli nie zmieści się cały na obiekcie, to ta metoda ostrzenia jest mało praktyczna, chociaż jest żywcem przejęta z lustrzanek.

Mając problem z ciągłym przestawianiem punktu AF, bo układ w kadrze się zmieniał błyskawicznie, przeszedłem na automatykę wykrywania, no i to są rzewne jaja

Mam ustawione wykrywanie ludzi i oczu pod spustem, oraz samo wykrywanie oczu przy aktywnym wykrywaniu ludzi pod AF-ON, a na dodatek włączanie śledzenia pod joystickiem, i żadna z tych metod nie działa w sposób właściwy, jeśli w kadrze jest kilka osób, bo sobie przypadkowo ustawia ostrość na kogokolwiek. Włączenie śledzenia często się kończyło ustawianiem ostrości np. na mikrofon

No więc do funkcji pod spustem dołożyłem automatyczne śledzenie i tu się pojawiły następne jaja jak berety. AF wykrywa jakąś randomową twarz i zaczyna ją śledzić, ale żeby przełączyć się na inną twarz, to się trzeba naklikać dżojstikiem w ciul razy, i często bez powodzenia, gdy w kadrze jest więcej osób.

Machnąłem więc na to ręką i pozwoliłem R7 robić co chce

Jednak moim podstawowym zarzutem do R7 jest niepewność i nieprecyzyjność pojedynczego puntu AF, a to powinna być bezwzględnie najpewniejsza metoda ostrzenia, a nie jakieś tam wykrywania i śledzenia, przy czym ten brak precyzji jak dotąd obserwuję na najdłuższej ogniskowej, a przy krótszych pewnie też jest, ale ze względu na większe GO jest mniej widoczny.

2247


Pomimo nakazu wykrywania zwierząt i ich oczu AF momentalnie przełącza się na człowieka, gdy mu obiekt zaczyna umykać:

2248


2249

[totamten]

Biorąc pod uwagę generalnie trudne w tym przypadku warunki fotografowania ciężko mi się na ten temat wypowiedzieć.

O co konkretnie chodzi? Otóż z lustrzanką sprawa jest prosta jak drut. Ilość punktów AF jest bardzo niewielka i ograniczona terytorialnie, a więc przechodzenie z jednego punktu na drugi jest szybkie i pewne, i nie wykracza się poza sensowny obszar ustawiania AF, natomiast w bezlusterkowcu punktów AF jest w ciul i pomimo możliwości precyzyjnego ustawienia go sobie trzeba się pilnować, aby nie wyskoczył on gdzieś zbyt blisko ramki kadru, co przy dynamicznej akcji jest trudne do opanowania, a więc zajmuje to więcej czasu i uwagi.

Jeżeli jeszcze do tego się doda przewidywaną niepewnoćć AF przy ustawianiu na pojedynczy punkt, który jest przeważnie stanowczo zbyt duży w stosunku do fotografowanego obiektu i skłonny łapać ostrość gdzieś w tle, jeśli nie zmieści się cały na obiekcie, to ta metoda ostrzenia jest mało praktyczna, chociaż jest żywcem przejęta z lustrzanek.

Mając problem z ciągłym przestawianiem punktu AF, bo układ w kadrze się zmieniał błyskawicznie, przeszedłem na automatykę wykrywania, no i to są rzewne jaja

Mam ustawione wykrywanie ludzi i oczu pod spustem, oraz samo wykrywanie oczu przy aktywnym wykrywaniu ludzi pod AF-ON, a na dodatek włączanie śledzenia pod joystickiem, i żadna z tych metod nie działa w sposób właściwy, jeśli w kadrze jest kilka osób, bo sobie przypadkowo ustawia ostrość na kogokolwiek. Włączenie śledzenia często się kończyło ustawianiem ostrości np. na mikrofon

No więc do funkcji pod spustem dołożyłem automatyczne śledzenie i tu się pojawiły następne jaja jak berety. AF wykrywa jakąś randomową twarz i zaczyna ją śledzić, ale żeby przełączyć się na inną twarz, to się trzeba naklikać dżojstikiem w ciul razy, i często bez powodzenia, gdy w kadrze jest więcej osób.

Machnąłem więc na to ręką i pozwoliłem R7 robić co chce

Jednak moim podstawowym zarzutem do R7 jest niepewność i nieprecyzyjność pojedynczego puntu AF, a to powinna być bezwzględnie najpewniejsza metoda ostrzenia, a nie jakieś tam wykrywania i śledzenia, przy czym ten brak precyzji jak dotąd obserwuję na najdłuższej ogniskowej, a przy krótszych pewnie też jest, ale ze względu na większe GO jest mniej widoczny.

2247


Pomimo nakazu wykrywania zwierząt i ich oczu AF momentalnie przełącza się na człowieka, gdy mu obiekt zaczyna umykać:

2248


2249

Pytam się, bo dla mnie te zdjęcia są bardzo udane, jest kolor, jest przestrzeń, naprawdę dobre, co do odlatujących ptaków, to myślę że najnowsze/najdroższe body Canona będą w tym bardziej rozgarnięte.

[Leon007]

Biorąc pod uwagę generalnie trudne w tym przypadku warunki fotografowania ciężko mi się na ten temat wypowiedzieć.

O co konkretnie chodzi? Otóż z lustrzanką sprawa jest prosta jak drut. Ilość punktów AF jest bardzo niewielka i ograniczona terytorialnie, a więc przechodzenie z jednego punktu na drugi jest szybkie i pewne, i nie wykracza się poza sensowny obszar ustawiania AF, natomiast w bezlusterkowcu punktów AF jest w ciul i pomimo możliwości precyzyjnego ustawienia go sobie trzeba się pilnować, aby nie wyskoczył on gdzieś zbyt blisko ramki kadru, co przy dynamicznej akcji jest trudne do opanowania, a więc zajmuje to więcej czasu i uwagi.

A nie można sobie tego skonfigurować?
Na przykładzie mojego aparatu EOS 5Ds. On ma 61 punktów AF - może nie tyle co bezlusterkowiec, ale to i tak jest już w pip i trochę. Mogę sobie wybrać, które będą aktywne, stworzyć grupy punktów działające razem, punkty pomocnicze wokół głównego itd. Da się podobne rzeczy zrobić w Twoim - słynnym już na całą (prawie ) Polskę - R7?

[atsf]

A nie można sobie tego skonfigurować?
Na przykładzie mojego aparatu EOS 5Ds. On ma 61 punktów AF - może nie tyle co bezlusterkowiec, ale to i tak jest już w pip i trochę. Mogę sobie wybrać, które będą aktywne, stworzyć grupy punktów działające razem, punkty pomocnicze wokół głównego itd. Da się podobne rzeczy zrobić w Twoim - słynnym już na całą (prawie ) Polskę - R7?

Teoretycznie się da coś tam skonfigurować, ale nie za pierwszym podejściem do takiego tematu, i najprawdopodobniej ostatnim

Można użyć AF strefowego ustalając sobie wielkość strefy i ją przesuwać, ale już na przykładzie ptaków się przekonałem, że jest to zawodne, i aparat ochoczo ostrzy na wszystko inne w obrębie strefy, tylko nie na ptaka, więc zaczyna tracić znaczenie jak duża jest ta strefa, a gdy obiekt z niej wyskoczy to tak, czy owak, doopa.

Generalnie R7 szybko wykrywa obiekt, ale równie szybko go gubi, i zaczyna się błąkać. Wiele kadrów miało złe położenie obiektu w kadrze z tego tytułu, że gdy AF złapał mi ten obiekt, co chciałem, i próbowałem go właściwie skadrować, to go gubił i przeskakiwał na inny, więc wolałem już robić źle skadrowane foty byle by mi trzymał ten właściwy obiekt. A że mam tendencję do ciasnego kadrowania, to i problemy narastają lawinowo, bo np. tancerz ma normalną sylwetkę i dobrze się komponuje, aż tu nagle podskok i obiekt mi wychodzi z ramki, czy też wyrzut rąk do góry i one wychodzą z kadru, albo skłon, i nie dość, że punkt AF trzeba przesuwać, to jeszcze zmieniać ogniskową, aby objąć większy, lub mniejszy, rozmiar obiektu. Najbezpieczniej byłoby robić wszystkie foty na najkrótszej ogniskowej i z dużym zapasem kadru, ale ja pitolę takie zdjęcia, więc natrzaskałem wszelkich możliwych wariantów- i szersze palny, i zbliżenia, i używając wszystkich metod AF, a z prawie 5000 zdjęć zostało przyzwoite 560, z czego ponad setkę tu zaprezentowałem. Brakowało mi jaśniejszego obiektywu (użyłem EF 100-400 L II), a do takiej roboty 70-200 f/2,8 byłby znacznie lepszy, no i w zasadzie mogłem użyć 55-250 STM, i by wystarczył mając tę sama jasność, co eLka, ale go nie miałem przy sobie. Nie miałem też krótkiego zooma aby podejść do sceny i fotografować z bliska.

Z lustrzanką sprawa jest prostsza chociażby z tego tytułu, że AF, nawet wielopunktowy, ma priorytet pierwszego planu, więc ostrzy w strefie to, co trzeba, a w R7 coś takiego, jak ten priorytet, nie istnieje. Według jego uznania człowiek staje się zwierzęciem, zwierzę człowiekiem, a okiem może być wszystko. Na przykład ramka śledzenia obiektu łapie mi twarz tancerki, za którą jest aparatura nagłaśniająca. Tancerka odpływa, a ramka trzyma mi lampki na jakimś wzmacniaczu

--- Kolejny post ---

co do odlatujących ptaków, to myślę że najnowsze/najdroższe body Canona będą w tym bardziej rozgarnięte.

No to mnie pocieszyłeś

[totamten]

Teoretycznie się da coś tam skonfigurować, ale nie za pierwszym podejściem do takiego tematu, i najprawdopodobniej ostatnim

Można użyć AF strefowego ustalając sobie wielkość strefy i ją przesuwać, ale już na przykładzie ptaków się przekonałem, że jest to zawodne, i aparat ochoczo ostrzy na wszystko inne w obrębie strefy, tylko nie na ptaka, więc zaczyna tracić znaczenie jak duża jest ta strefa, a gdy obiekt z niej wyskoczy to tak, czy owak, doopa.

Generalnie R7 szybko wykrywa obiekt, ale równie szybko go gubi, i zaczyna się błąkać. Wiele kadrów miało złe położenie obiektu w kadrze z tego tytułu, że gdy AF złapał mi ten obiekt, co chciałem, i próbowałem go właściwie skadrować, to go gubił i przeskakiwał na inny, więc wolałem już robić źle skadrowane foty byle by mi trzymał ten właściwy obiekt. A że mam tendencję do ciasnego kadrowania, to i problemy narastają lawinowo, bo np. tancerz ma normalną sylwetkę i dobrze się komponuje, aż tu nagle podskok i obiekt mi wychodzi z ramki, czy też wyrzut rąk do góry i one wychodzą z kadru, albo skłon, i nie dość, że punkt AF trzeba przesuwać, to jeszcze zmieniać ogniskową, aby objąć większy, lub mniejszy, rozmiar obiektu. Najbezpieczniej byłoby robić wszystkie foty na najkrótszej ogniskowej i z dużym zapasem kadru, ale ja pitolę takie zdjęcia, więc natrzaskałem wszelkich możliwych wariantów- i szersze palny, i zbliżenia, i używając wszystkich metod AF, a z prawie 5000 zdjęć zostało przyzwoite 560, z czego ponad setkę tu zaprezentowałem. Brakowało mi jaśniejszego obiektywu (użyłem EF 100-400 L II), a do takiej roboty 70-200 f/2,8 byłby znacznie lepszy, no i w zasadzie mogłem użyć 55-250 STM, i by wystarczył mając tę sama jasność, co eLka, ale go nie miałem przy sobie. Nie miałem też krótkiego zooma aby podejść do sceny i fotografować z bliska.

Z lustrzanką sprawa jest prostsza chociażby z tego tytułu, że AF, nawet wielopunktowy, ma priorytet pierwszego planu, więc ostrzy w strefie to, co trzeba, a w R7 coś takiego, jak ten priorytet, nie istnieje. Według jego uznania człowiek staje się zwierzęciem, zwierzę człowiekiem, a okiem może być wszystko. Na przykład ramka śledzenia obiektu łapie mi twarz tancerki, za którą jest aparatura nagłaśniająca. Tancerka odpływa, a ramka trzyma mi lampki na jakimś wzmacniaczu

--- Kolejny post ---



No to mnie pocieszyłeś

Nie ma za co, standardzik, w salonie bardzo często pojawiają się goście, którzy chcą mieć małe miejskie auto o możliwościach, wyposażeniu i jakości Range Rovera, oczywiście w cenie.