Jakoś tak przeszedł bez echa... Wszyscy czekają nowej piątki ;)Cytat:
Zamieszczone przez Kolekcjoner
A co wtedy z AF? Bez lustra lekko (tzn. szybko) nie będzie...Cytat:
Zamieszczone przez Fotos
Wersja do druku
Jakoś tak przeszedł bez echa... Wszyscy czekają nowej piątki ;)Cytat:
Zamieszczone przez Kolekcjoner
A co wtedy z AF? Bez lustra lekko (tzn. szybko) nie będzie...Cytat:
Zamieszczone przez Fotos
Chyba pierwszy raz mamy tak oczywisty obraz tego jak wiele dobrego wniósł DigicIII (ta sama matryca w 400D ale DigicII) oraz tego, że właściwie "legendarna" technologia CMOS Canona już od dość dawna stoi w miejscu...
A konkretnie co wniósł? Czy tylko rzeczy, które i tak można uzyskać podczas obróbki RAW'ów czy coś jeszcze?Cytat:
Zamieszczone przez ewg
To się wkrótce okaże... ;)Cytat:
Zamieszczone przez ewg
Miałem na myśli szum oczywiście. RAWów z 1000D jeszcze nie macałem.Cytat:
Zamieszczone przez jotes25
Aha, będę musiał się przyjrzeć. Jak dotychczas sample z 450d i 1000d wydawały mi się trochę "za gładkie", ale nie twierdzę stanowczo, że rzeczywiście odszumianie powoduje widoczną utratę szczegółów.Cytat:
Zamieszczone przez ewg
450D tez ma, a dodatkowo ma high-precision sensor dla 2.8.Cytat:
1000D jest w jednej rzeczy lepsza od 450D, środkowy punkt jest cross type od f5,6
Cross-type centralny to byl juz w analogach serii 300.
>>A co wtedy z AF? Bez lustra lekko (tzn. szybko) nie będzie
Nikt nie mowil, ze bedzie lekko i latwo :-) Przy obiektywach z F1.4 szybkie ustawianie focusa na bazie kontrastu to nie lada wyzwanie. Ale od tego sa mózgi Canona, zeby to rozwiazac. Kiedys nikt nie wierzyl, ze z CMOSa zrobi sie taka dobra matryca.
Przy f/1.2 też nie jest łatwo - za to ciekawie... Ogólnie, jak wiadomo, problemy są dwojakiego rodzaju:Cytat:
Zamieszczone przez Fotos
reszta to pikuś... no może poza tym, że trzeba to zrobić znacznie szybciej niż obecnie
- odtworzyć informację 3D z matrycy 2D
- zgubić zakłócenia (świetlówki, szumy matrycy, etc.)
Obawiam się, że obijamy się tu o fizykę.Cytat:
Zamieszczone przez Fotos
Policzyłem sobie następującą sprawę. Dla 50 1,4 na cropie. Począwszy od ustawienia obiektywu na hiperfokalną obliczałem DOF dla danej odległości ostrzenia, przestawiałem obiektyw na początek DOF i liczyłem nowe DOF i tak dalej.
Przejechanie od hiperfokalnej do 1 m to niecałe 100 kroków... Każdy taki krok powinien się wiązać z odczytem obrazka z matrycy i przeanalizowaniem go pod kątem wysokich częstotliwości. Przyjmując odczytywanie danych z matrycy 25 x na sekundę to są 4 sekundy... Nic dziwnego, że w lustrzankach AF na kontraście jest powoooolny.
tworze z glowy, wiec pomysl jest na goraco:Cytat:
Zamieszczone przez Bahrd
po co tak kombinowac? gdyby AF mial byc realizowany przez matryce, to zagadnienie wydaje sie wzglednie proste.
dana jest funkcja f1, ktorej parametrem jest wyciag obiektywu i obraz wejsciowy w czujniku AF (moze byc rozmiaru nawet 50x50 pix, a juz 100x100 z nawiazka starczy). wynikiem jest maksimum z pochodnych kierunkowych (dwuwymiarowych) funkcji f2(r,g,b) (uwzgledniajacej trzy skladowe koloru), wzglednie f3(h,s,l) (dla modelu HSL), dla uproszczenia oczywiscie przyjmujemy model o ograniczonej liczbie kierunkow (co i tak byloby wiecej niz 2 w dzisiejszych AF).
i tak uklad AF wyznaczalby ekstremum funkcji f1 po wyciagu obiektywu :)
trzeba by w to wlozyc kawal proca i pogodzic sie z "goracym" aparatem, no ale... :)
Można dużo prościej. Wystarczy analizować pochodne jednowymiarowe, w pionie i poziomie, wzdłuż pasków, bez uwzględnienia kolorów. Co nie zmienia faktu, że liczba kroków, jakie trzeba zrobić dla wyznaczenia ekstremum funkcji jest duża.