Głębokie rozważania nad głębią ostrości ;).

[atsf]

O kant ... potłuc ten kalkulator (pomijając błędne wyniki podane przez Ciebie). W ocenie głębi ostrości występuje arbitralnie obierana średnica plamki rozproszenia, która nie jest zmienną fizyczną, a ustala się inną jej wartość dla różnych wielkości matrycy. Tzn jest to zmienna fizyczna, ale arbitralnie przyjmuje się określoną wartość i w przypadku tego kalkulatora wszystko zostało porąbane. Tu się należy posługiwać ekwiwalentami ogniskowych, a nie ich nominalnymi wartościami. 200mm dla FF to jest 320mm dla APS-C i odwrotnie, np. 250 mm dla APS-C tj. 400 mm dla FF. Jeżeli podstawisz stałą odległość i przysłonę, np. 500 cm i f=4, a zmienisz te ogniskowe dla obu formatów aby mieć to samo wypełnienie kadru (tłumacząc łopatologicznie: aby mieć wypełniony albo duży, albo mały kadr całkowicie lub w tym samym procencie), to wyliczenia z tego kalkulatora pokazują, że dla FF GO wyjdzie 2,65 cm, a dla APS-C już 5,78 cm. Taką głębię ostrości obiektyw 400 mm podpięty do FF na dystansie 5 m osiągnie po przymknięciu go pomiędzy f=8 a f=9, a obiektyw 250 mm dając to samo wypełnienie kadru ma przy f=4. A to jest ponad dwie działki przysłony różnicy!

W ogóle temat GO jest źle definiowany.
Po pierwsze: plamka rozproszenia (a nie jej arbitralnie dobrany rozmiar) nie zależy od wielkości matrycy czy negatywu- to jest zmienna fizyczna występująca w optyce a nie w nosie ;-)
Po drugie: głębia ostrości dla tej samej przysłony i skali odwzorowania jest stała i niezależna od ogniskowej.
Po trzecie: GO jest wprost proporcjonalna do wartości przesłony, a odwrotnie proporcjonalna do fizycznej skali odwzorowania.

Fizyczna (rzeczywista) skala odwzorowania to jest stosunek wielkości obrazu obiektu tworzonego przez obiektyw w płaszczyźnie obrazowej do fizycznych wymiarów obiektu. Im mniejsza skala odwzorowania, tym GO większa, dlatego aparaty z malutkimi matrycami dają obrazy od prawie zera do nieskończoności ostre.
Nie ma znaczenia, czy fizyczną skalę odwzorowania obiektu np. 1:1000 osiągnie się w aparacie FF czy w kompakcie z matrycą wielkości ćwiartki paznokcia- dla tego obiektu GO będzie taka sama pomijając pozostałą część kadru.

Złudzenie, że obiektywy szerokokątne dają z małej odległości większą GO niż obiektywy wąskokątne bierze się właśnie z dynamiki zmiany skali odwzorowania: przy szerokokątnych obiektywach perspektywa szybko "ucieka" i maleje skala odwzorowania obiektów w dalszych planach. Np. nos jest przerysowany, a uszy wyglądają na ostre, bo są nieproporcjonalnie małe, ich skala odwzorowania jest mniejsza, niż nosa, a zmniejszenie skali odwzorowania wyostrza obraz (porównaj czytelność szczegółów na zdjęciu z rozmytym tylnym planem oglądanym raz w trybie pełnoekranowym, a raz na miniaturce podglądu). Działa to dokładnie tak, jakby pierwszy plan był fotografowany aparatem FF, a ostatni kompaktem ;-) Przy obiektywach długoogniskowych różnice w skali odwzorowania poszczególnych planów są mniejsze i do głosu dochodzi plamka rozproszenia- obraz szybko traci ostrość poza płaszczyzną ostrzenia.

Mało kto wie, że prawidłowe ogniskowe do robienia portretów (i to popiersi, a nie całych sylwetek), tzn. takie, które pozwalają pokazać twarz we właściwych proporcjach, to się zaczynają od 300 mm dla FF. Używanie do portretowania (na cały kadr) jakichś "osiemdziesiatek" albo "stopiątek", to jest kaleczenie prawdziwego rzemiosła ;-) Aby takie zdjęcie było prawidłowe w proporcjach, to trzeba stosować 1/3 wypełnienia kadru obiektem, i obcinać obrazek.