Głębokie rozważania nad głębią ostrości ;).

[jan pawlak]

.... co tę GO powiększa albo pomniejsza, albo psuje (a co to znaczy?),

Mamy punkt X na osi fotografowania na który ostrzymy.
Jak duża jest ta ostrość w punkcie X w obrazie stworzonym przez obiektyw decyduje jakość obiektywu.

"Poruszając się" wzdłuż tej osi fotografowania, od tego punktu X :
- w kierunku aparatu
- w kierunku przeciwnym
następuje spadek ostrości.

Jak szybko/dużo (w funkcji odległości od punktu X) ta ostrość spada zależy od ogniskowej, przesłony i odległości od obiektywu do punktu X.

Mamy więc pewien rozkład ostrości (tzw. krzywa dzwonowa R(ostrość, odległość od punktu X)) "w głąb" ujęcia.
Szybko spada ostrość (krzywa R jest wąska ) gdy ogniskowa obiektywu jest długa, otwór przesłony duży i odległość do punktu X mała.
Wolno spada (krzywa R jest szeroka) gdy ogniskowa jest mała, otwór mały a odległość do punktu X duża

Obraz wytwarzany przez obiektyw, z tym rozkładem ostrości R, pada na film/matrycę i zamieniany jest na zdjęcie, wydruk lub obraz na monitorze.
Ta zamiana związana jest z pogorszeniem ostrości, w różny sposób przez różne czynniki (powiększanie optyczne klatki filmu, rozdzielczość matrycy, zmiana rozdzielczości z rozdzielczości matrycy do rozdzielczości monitora/wydruku, ...)
Kształt rozkładu R się nie zmienia, ale zmniejsza się cała ostrość (krzywa dzwonowa "opada").

Zdefiniowane są kryteria ostrości gdy przy obserwacji (zdjęcia, obrazu na monitorze, wydruku) uznajemy że coś jest ostre a co ostre nie jest.
Głębia ostrości to odległość na osi fotografowania pomiędzy punktami z i k, wokół punktu X, w których uznajemy że obraz zaczyna być ostry a następnie uznajemy że kończy się ostrość.

Gdy jednak ostrość całego obrazu się zmniejsza (w tym także w punktach z, X, k) to nie możemy uznać że w punkcie z obraz jest już ostry a w punkcie k jeszcze ostry, w obu będzie nieostry.
W typ przypadku uznamy że ostrość rozpoczyna się w punkcie z1, bliżej punktu X i kończy w punkcie k1 też bliżej punktu X.
Głębia ostrości uległa zmniejszeniu.


Odpowiedzialnym za powstawanie i wielkość GO obserwowanej na zdjęciu, wydruku, monitorze jest obiektyw (fizyka) i jego jakość.

Przy zamianie obrazu tworzonego przez obiektyw na zdjęcie, wydruk, lub obraz na monitorze następuje zmniejszenie ostrości.

Wielkość zmniejszenia ostrości do wynikowej, obserwowanej ostrości (a w konsekwencji na zmniejszenie, "psucie" obserwowanej GO) zależy od różnych czynników (powiększanie optyczne klatki filmu, rozdzielczość matrycy, zmiana rozdzielczości z rozdzielczości matrycy do rozdzielczości monitora/wydruku, ...)

jp

[atsf]

.... co tę GO powiększa albo pomniejsza, albo psuje (a co to znaczy?),


Odpowiedzialnym za powstawanie i wielkość GO obserwowanej na zdjęciu, wydruku, monitorze jest obiektyw (fizyka) i jego jakość.

Przy zamianie obrazu tworzonego przez obiektyw na zdjęcie, wydruk, lub obraz na monitorze następuje zmniejszenie ostrości.

Wielkość zmniejszenia ostrości do wynikowej, obserwowanej ostrości (a w konsekwencji na zmniejszenie, "psucie" obserwowanej GO) zależy od różnych czynników (powiększanie optyczne klatki filmu, rozdzielczość matrycy, zmiana rozdzielczości z rozdzielczości matrycy do rozdzielczości monitora/wydruku, ...)

jp

W pewnych sytuacjach o ostrości zdjęcia cyfrowego nie decyduje rozdzielczość obiektywu, ale rozdzielczość matrycy.
Jest to dobrze wytłumaczone w tym artykule autorstwa Jacka Kardasiewicza:

Czy lustrzanka cyfrowa może wyostrzyć na nieskończonoœć?

Fakt, że obiektywy mają różne charakterystyki MTF, nie jest uwzględniany przez kalkulatory GO. Także oko ludzkie ma skłonność do interpretacji obrazu wg jego wewnętrznych proporcji ostrości, koloru i kontrastu. Oko uwzględnia to, że obraz z obiektywu mydlanego, czyli niezbyt wyraźny nawet w płaszczyźnie ostrości, ma proporcjonalnie do tego narastające rozmycie poza tą płaszczyzną i interpretuje GO w zasadzie tak samo, jak zdjęcie z obiektywu b. ostrego. Ocenia się całościowo zdjęcie pod kątem jego kontrastu i wrażenia ostrości w jej płaszczyźnie, a nie rozpatruje się zmiany GO w zależności od MTF obiektywu. Ponadto zdjęcie z mydlanego obiektywu daje się dość dobrze wyostrzać programowo, a jeżeli jeszcze dodatkowo zredukujemy skalę, w jakiej będzie drukowane lub wyświetlane, to wpływ MTF zostaje zniwelowany. Różnica sprowadzi się do użytecznej skali prezentacji zdjęcia.

Wszystkie zdjęcia powinno się oceniać pod względem ostrości i GO w widoku pełnoekranowym, który pełni funkcję symulacji wydruku do dowolnego formatu, ale oglądanego w proporcjonalnej do niego odległości dobrego widzenia. Standardową odległością jest przekątna obrazu. W przypadku pocztówki 10x15 cm jest to 18 cm, a ponieważ rozdzielczość monitora jest 4x mniejsza, od rozdzielczości wydruku, to zwykle siedzimy w odległości 75 cm od ekranu (na wyciągniętą rękę), albo używamy okularów, aby zachować ten dystans, i widzimy obraz tak, jak byśmy oglądali pocztówkową odbitkę z odległości 18 cm.

Widok 100% pikseli służy jedynie do wstępnego oszacowania wielkości użytecznej skali prezentacji lub wydruku, czyli badamy czytelność drobnych detali, a nie dywagujemy nad GO. Jak w widoku 100% mamy mydło, to próbkujemy mniejsze powiększenia do momentu, aż obraz na monitorze wyda nam się i ostry, i szczegółowy zarazem.

Obrazy ostre i szczegółowe w płaszczyźnie ostrości w widoku 100% są użyteczne do ekstrapolowania ich do większych, niż natywny format wydruku.