Konwerter a LV

[jan pawlak]

Bechamot

Ogolnie - im ciezszy statyw , tym bardziej stabilny , lepiej tlumi drgania.
Role odgrywa stosunek masy lustra ( wlasciwie energii zawartej w wirujacym lustrze ) do masy obudowy

Za szybko uogólniasz.

W Gitzo, tak aby wpływ drgań (z powodu klapniecia lustra) nie był widoczny na zdjęciu dla statywów :
- serii 00 to maksymalna ogniskowa 24 mm
- serii 0 ..................... 75mm
- serii 1 ..................... 135 mm
- serii 2 ..................... 200 mm
- serii 3 ..................... 300 mm

No a np. statyw serii 3 (GT 3320) waży 1,35 kg i jest lżejszy od statywu serii 2 (GT 2331) który waży 1,80 kg

Napiszesz do działu rozwoju Gitzo ?

jp

[Bechamot]

.Szukałem w necie jakiegoś info na ten temat ,ale nic nie mogę znaleźć .

w sieci jest wszystko , tylko trzeba sie przebic przez 90% barachla zeby dotrzec do wartosciowej informacji.


to dziala tak

1. Detekcja Fazy - "przez wizjer"

Na matrycach AF porownywany jest obraz w stanie nieostrym. Na podstawie tej roznicy od stanu ostrego jest prognozowane przyszle polozenie elementu ostrzacego.
Silnik dostaje polecenie z puszki np " wykonaj 200 krokow w prawo". Wynik jest zawsze w jakims stopniu obarczony przypadkowym bledem ( szumy , bezwladnosc , dokladnosc algorytmu itd)
Po wykonaniu tego polecenia jest sprawdzany ponownie obraz na matracych AF. Jesi blad ostrzenia miesci sie w dopuszczalnych granichych, wynik zostaje uznany za wystarczajacy. Jesli blad jest wiekszy od dopuszczalnego , wowczas zostanie wydane ponowne polecenie np " wykonaj 5 krokow w lewo" I po wykonaniu polecenia ponownie zostanie sprawdzone , czy mechanizm wykonawczy wyostrzyl w granicych dopuszczlnego bledu.
Procedura jest powtarzana az do skutku.

Jaki jest ten blad ? - jaki zapragnie sobie producent.
dla dobrze skalibrowanych obiektywow osiagalane jest srednio ok 85%-90% maksymalnej rozdzielczosci obiektywu. Pojedyncze strzaly moga byc uznane za ostre z nizsza rozdzielczoscia.

To jest wazne dla pracy z konwertorem , dlatego o tym wspominam.

2 . Detekcja kontrastu ,
Dziala to z ta roznica ze analizowany jest na matrycy kontrast , w caylm, zakresie ostrosci , po przejsciu maximum obiektyw dostaje polecnie np " wroc 5 krokow". Jesli Pomierzony kontrast osiaga wyzsza wartosc od najnizszej dopuszczalnej , ostrzenie zostaje uznane za zakonczone. To sie tez odbywa " krokowo". Ostatenie wersje det. kontrastu potrafi roniez przewidziec przyszle polozenie , ale mniejsza o to teraz.


Konvertery.

sa dwa rodzaje -
A) takie , ktore przenosza dane exif
B ) ktore nie przenosza danych EXIF

ad A)jesli podlaczymy do ciemnego obiektywu np 5,6 konwerter A i swiatlosila spadnie ponizej 5,6 to w nowych konstrukcjach obiektywow AF zostaniue odlaczony , jako ze AF jest dopuszzony tylko do 5,6
takimi sa np conwertery canona

B ) puszka nie wie ze zostal podlaczony konwerter i mimu spadku swiatlosily naped AF bedzie dzialal.
Takimi konwerterami sa np starsze Kenko , nowsze juz przenosza exif.

ad B) I teraz jesli mamy konwerter B dosyc mocny np 2 , 3 * to obraz na matrycach AF jest przez ten konwerter powiekszony ( takze nieostrosc , czyli rozmycie) .
puszka nie wie ze to obraz po przejsciu przez konwerter i traktuje te nieostrosc tak jakby byla tylko wynikiem " golego " obiektywu i w wyniku pomiaru wyda polecnie wg algorytmu dla takiego obiektywu np " wykonaj 300 krokow w prawo".
po skonczeniu ostrzenia , zostanie ponownie sprawdzona ostrosc , Przy silnych konwerterach okaze sie ze prognoza byla obarczona zbyt duzym bledem , zostanie wydane polecnie np " 100 krokow w lewo" , tez nie trafi i tak dalej , za ktoryms razem dzieki przypadkowi soczewka zatrzyma sie w takim polozeniu ze akurat zostanie uznane , ze miesci sie w granicach bledu. Formalnie AF pracuje i to prawidlowo , tak jak zostal zaprogramowany , ale musi szukac dluzej ostrosci. Po prostu dla zbyt silnych konwerterow najmniejszy krok jaki moze wykonac mechanizm wykonawczy moze byc za duzy.

Przy slabszych konwerterach np 1,4 w zasadzie ostrzenie jest porownywalne z tym bez konwertera.


Podobny problem wystepuje w ostrzeniu na detekcje kontrastu.
konwerter tez ma wplyw na ostrzenie w det kontrastu - przy silnych konwerterach.


spadek ostrosci wskutek zalozenia konwertera teraz pomijam , ale tez ma znaczenie , jesli wystapilby.

Pytanie , dlaczego wiec nie zawezic dopuszczelnego przedzialu bledu - dopuszczelnej nieostrosci ?
Oczywiscie mozna , ale odstek nietrafionych nastaw bedzie wiekszy. Wydluzay sie czas ostrzenia.
Nastawa AF jest to wiec kompromis pomiedzy dokladnosci i szybkoscia ostrzenia.

Jesli ma byc szybciej , to musi byc mniej dokladnie niz mogloby byc ( vide obiektywy Sigmy A i S )

[pan.kolega]

I jeszcze - niestety twoje wyjaśnienie dlaczego AF fazowy zwalnia a w końcu wysiada z konwerterem jest całkowicie błędne.
Obraz na czujnikach AF jest dosyć ostry nawet przy bardzo znacznie zdefokusowanym obiektywie, więc konwerter nie psuje go znacznie.
Ten efekt jest spowodowany samym geometrycznym wymiarem otworu. Zmniejszenie otworu przysłony powoduje wykorzystanie tylko części długości paska czujnika i to właśnie psuje AF. Efekt analogiczny do ostrzena na matówce z rastrem albo klinem.

[Bechamot]

I jeszcze - niestety twoje wyjaśnienie dlaczego AF fazowy zwalnia a w końcu wysiada z konwerterem jest całkowicie błędne.
Obraz na czujnikach AF jest dosyć ostry nawet przy bardzo znacznie zdefokusowanym obiektywie, więc konwerter nie psuje go znacznie.
Ten efekt jest spowodowany samym geometrycznym wymiarem otworu. Zmniejszenie otworu przysłony powoduje wykorzystanie tylko części długości paska czujnika i to właśnie psuje AF. Efekt analogiczny do ostrzena na matówce z rastrem albo klinem.

z tym, otworem to jest tak ze powinen funckjonowac do przyslony 5,6 ( na 2,8 zwiekszona dokladnosc) . a w rzeczywistosci funcjonuje z wiekszym lub mniejszym bledem i na 8 i moze jeszcze ciemniej.
to jest jedna z przyczyn.

rzecz w tym , ze na podstawie jakiejs tam nieostrosci zidentyfikowanej na ukadach matryc AF zostaje wydane polecenie dokonania okreslonej nastawy o iles tam krokow " z gory".
to zostaje wykonane . Nadal jest nieostro.
dopiero za ktoryms tam razem uklad AF identyfikuje ze jest ostro , gdy przez przypadek wiekszy lub mniejszy soczewka ostrzaca znajdzie sie tam gdzie powinna , i blad na sesnorach AF jest uznany jako dostatecznie maly.
uklad nie szuka dalej ostrosci. Uznal ze blad jest wystarczajao maly.

Gdyby pomiar ostrosci nie byl w ogole mozliwy jak przypuszczasz wskutek mniejszego otworu , to uklad NIGDY nie potwierdzilby ostrosci . szukalby ciagle.
A z duzym konverterem kiedys tam znajdzie.
Tak mowi teoria i tak mowi rowniez moja praktyka jak np podlaczone 400/5,6 do dwoch konverterow 1,4 , 2.0 (bez przenoszenia EXIF) na AF.

Dziala , tylko dopiero po ilus probach znajdzie ostrosc.

Gdyby bylo na przyslonie za ciemno , nie mial odpowiedniego sygnalu nie znalazlby nigdy-szukalby wiecznie.

[pan.kolega]

z tym, otworem to jest tak ze powinen funckjonowac do przyslony 5,6 ( na 2,8 zwiekszona dokladnosc) . a w rzeczywistosci funcjonuje z wiekszym lub mniejszym bledem i na 8 i moze jeszcze ciemniej.
to jest jedna z przyczyn.

rzecz w tym , ze na podstawie jakiejs tam nieostrosci zidentyfikowanej na ukadach matryc AF zostaje wydane polecenie dokonania okreslonej nastawy o iles tam krokow " z gory".
to zostaje wykonane . Nadal jest nieostro.
dopiero za ktoryms tam razem uklad AF identyfikuje ze jest ostro , gdy przez przypadek wiekszy lub mniejszy soczewka ostrzaca znajdzie sie tam gdzie powinna , i blad na sesnorach AF jest uznany jako dostatecznie maly.
uklad nie szuka dalej ostrosci. Uznal ze blad jest wystarczajao maly.

Gdyby pomiar ostrosci nie byl w ogole mozliwy jak przypuszczasz wskutek mniejszego otworu , to uklad NIGDY nie potwierdzilby ostrosci . szukalby ciagle.
A z duzym konverterem kiedys tam znajdzie.
Tak mowi teoria i tak mowi rowniez moja praktyka jak np podlaczone 400/5,6 do dwoch konverterow 1,4 , 2.0 (bez przenoszenia EXIF) na AF.

Dziala , tylko dopiero po ilus probach znajdzie ostrosc.

Gdyby bylo na przyslonie za ciemno , nie mial odpowiedniego sygnalu nie znalazlby nigdy-szukalby wiecznie.

Tu nie ma żadnej watpliwości, tak to działa.

Do f5.6 cały pasek jest oświetlony. Powyżej, zaczyna się cień. W tym momencie Canon od razu wyłacza AF, ale chyba rozumiesz, że kiedy np. 80% paska jest ciagle czynne, to AF oczywiście ciagle jakoś działa, choć nie w każdym badź razie? Ale w końcu, może przy f/7, może przy f/8 powiedzmy tylko 20% długości paska jest czynne, i wtedy już prawie nigdy nie działa i owszem, szuka wiecznie.

Ten układ nie ocenia ostrości per se, tylko zwykłe przesunięcie o ileś pixeli albo mikrometrów między detalami obrazu, zidentyfikowanymi jako odpowiadajace sobie, na paskach A i B. Kiedy te paski sa za krótkie, algorytm nie potrafi porawnie zidentyfikować odpowiadajacych sobie elementów obrazu, albo po prostu na krótkim pasku nie ma wyraźnych detali nadajacych się do identyfikacji albo na jednym pasku ten element jest już w cieniu i wtedy nie da się poprawnie obliczyć tego przesuniecia.

Kiedy wszystko działa jak należy, dokładny ruch obiektywu znajdowany jest już za pierwszym razem, nawet kiedy obiektyw jest kompletnie zdefokusowany i obraz jest nieostry. Jeżeli trzeba poprawić, nawet jeden raz, to już znaczy, że coś szwankuje, najczęściej jest to właśnie bład w identyfikacji elementów obrazu na pasku, albo problem z napędem obiektywu ( nie wykonuje rozkazu poprawnie, bo prawdziwe silniki krokowe z pełna kontrola pozycji to Canon wprowadza dopiero od niedawna.)

[jan pawlak]

Bechamot

slowem to nie zalezy od ogniowej, tylko od rozdzielczosci z jaka jesz skanowany przedmiot - a ta zalezy od rozdzielczosci ukladu optyka/matryca/ rachunek i skali odwzorowania.
w domysle na codzien jest tak ,ze im wieksza ogniskowa tym i wieksza skala odwzorowania , ale nie musi tak byc automatem zawsze.
mozna poruszyc na krotkiej ogniskowej z odpowiednio malej odleglosci tak samo jak supertele z duzej

do tego to sie sprowadza.

Słowem,..... "dałeś ciała" (po raz drugi po #20)
Może warto abyś przemyślał to co piszesz.

Poruszenia spowodowane klapnięciem lustra w aparacie umieszczonym na statywie to ruch torsyjny (skrętny).
Załóżmy, że dla konkretnego statywu/głowicy/aparatu wynosi on 1 stopień.

Kąt widzenia obiektywu np. 24 mm wynosi 84 stopnie więc "ruch/rozmycie" wyniesie 1/84 (1,2%) powierzchni fotografowanej
Bez względu na odległość przedmiotu fotografowanego od aparatu.

Dla obiektywu np. 200 mm kąt widzenia to tylko 12 stopni więc ów ruch/rozmycie wyniesie aż 1/12 (8,3%) powierzchni fotografowanej, prawie 7 razy więcej niż dla obiektywu 24 mm. I też bez względu na odległość przedmiotu fotografowanego od aparatu.

Wielkość "ruchu/rozmycia" zależy od ogniskowej i nie zależy od tego czy z małej czy dużej odległości.

jp

[Bechamot]

Bechamot

fotografowanego od aparatu.

Wielkość "ruchu/rozmycia" zależy od ogniskowej i nie zależy od tego czy z małej czy dużej odległości.

jp

wybacz , ale to nie jest prawda co piszesz.
pewnych rzeczy nie wiesz.
wyjasnie tylko w skrocie i uproszczeniu, dokonam pewnych uproszczen w sformulowaniach , zeby nie bylo zbyt zawile w opisie.

powiedzmy ze masz matryce 24*36 mm
powiedzmy ze jakis obiektyw na tej matrycy daje rozdzielczosc 60 par lini /mm

powiedzmy, ze tym obiektywem fotografujesz z jakiejs odleglosci tak, ze
pole widzenia w plaszczyznie ostrzenia wynosi np 240*360 cm.
skala odwzorowanie bedzie wynosi 1:100.
oznacza to ze fotografowany obiekt bedzie w rozdzielczosci 60pl/100 =0,6pl/mm czyli 1,2 lini /mm
obiekt bedzie wiec skanowany z czestosci co 1/1,2 mm =0,8 mm ( mniejszych elemntow optyka nie zarejestruje)

aby poruszenie moglo zostac zarejestrowane musi byc wieksze. pominmy teraz teorie nynquista , ktora mowi ile razy musi byc wieksze.

aby poruszenie bylo zarejestrowane , musi byc wieksze od rozdzielczosci z jaka jest skanowany obiekt. Mniejszego poruszenia aparat nie jest w stanie zauwazyc , gdyz nie rysuje dostatecznie ostro.

Jeszcze raz

to zalezy od rozdziczosci matryca/optyka oraz od skali odwzorowania.
skala odwzorowania zalezy od ogniskowej o odleglosci.

to co piszesz , ze zalezy od ogniskowej jest za malo , zalezy rowniez od odleglosci.

dobierajac tele , czy jakikolwiek obiektyw , fotografujac z jakiejs odleglosci zawsze masz okreslona skale odwzorowania. Ona ma wplyw na czestosc skanowania obiektu

to bylo w skrocie.

poza tym cialo mam ok , nic zlego sie nie dzieje.

[Bechamot]

dopisek:

teraz przyszlo mi do glowy skad rozbieznosci we wnioskach.
Ty zakladasz ze aparat drgajac wykona tylko ruch pochylajacy na dol do gory obiektywem . czyli bedzie sie jakby "klanial" wokol osi poprzecznej
Tak w takim prtzypadku to nie zalezy od odleglosci , jedynie od wielkosci katowej drgan i rozdzielczosci katowej optyki - a ta zalezy od kata widzenia ( ogniskowej) i rozdzielczosci matrycy
jesli rozdzielczosc katowa optyki wieksza od drgan to drgania zostana zarejestrowane .

Ja zakladam , te aparat wykonuje ruch gora /dol . wlasciwie caly aparat , mniej lub wiecej rownolegle.

w rzeczywistosci prowdopodobnie obydwa rodzaje tych ruchow sie naloza , tzn nie tylko klanianie sie, ale gora dol rowniez.

[pan.kolega]

dopisek:


Ja zakladam , te aparat wykonuje ruch gora /dol . wlasciwie caly aparat , mniej lub wiecej rownolegle.

Ruchy równoległe sa w zasadzie istotne najwyżej przy zdjęciach makro. Drgania statywu maja bardzo mała amplitudę i tylko długi obiektyw może spowodować duża amplitudę na płaszczyźnie ostrzenia. Przecież aparat nie podskoczył na statywie o 3 mm wskutek klapnięcia lustra. Dlatego minimalny czas migawki przy fotografowaniu z ręki jest wyznaczony przez ogniskowa obiektywu, a nie coś innego i powszechnie wiadomo, że to właśnie ekwiwalent ogniskowej decyduje o łatwości poruszenia, bez względu na odległość.

Dlatego w tym sporze przyznaję racje jp.

[jan pawlak]

dopisek:

teraz przyszlo mi do glowy skad rozbieznosci we wnioskach.
Ty zakladasz ze aparat drgajac wykona tylko ruch pochylajacy na dol do gory obiektywem . czyli bedzie sie jakby "klanial" wokol osi poprzecznej
Tak w takim prtzypadku to nie zalezy od odleglosci , jedynie od wielkosci katowej drgan i rozdzielczosci katowej optyki - a ta zalezy od kata widzenia ( ogniskowej) i rozdzielczosci matrycy
jesli rozdzielczosc katowa optyki wieksza od drgan to drgania zostana zarejestrowane .

Ja zakladam , te aparat wykonuje ruch gora /dol . wlasciwie caly aparat , mniej lub wiecej rownolegle.

w rzeczywistosci prowdopodobnie obydwa rodzaje tych ruchow sie naloza , tzn nie tylko klanianie sie, ale gora dol rowniez.

No cóż, jest to więc drugi powód byś napisał sprostowanie do działu rozwoju firmy Gitzo.

To inżynierowie z tego działu twierdzą, że z powodu klapnięcia lustra następuje ruch skrętny statywu, nic nie podskakuje lecz jedynie skręca .
I tak też konstruują by ten ruch maksymalnie wytłumić.

Wytłumacz im, że pewnych rzeczy nie wiedzą. Że się mylą od 1917 roku bo od tego roku konstruują statywy.
I że także bezsensownie robią je coraz lżejsze (#20)

jp