Kolor tła podczas oglądania i prezentowania zdjęć

[czornyj]

Jasne otoczenie zdjęć wizualnie przyciemnia cienie i śródtony, ciemne - wręcz przeciwnie, rozjaśnia (efekt Bartlesona-Brenemana). Jeśli zależy nam na wizualnym podbiciu kontrastu, to stosujemy tło jasne, jeśli zaś bardziej chcemy nasze zdjęcia rozświetlić, użyjemy tła ciemnego.

W muzealnictwie, galeriach, fotografii artystycznej i kolekcjonerskiej praktycznie obowiązującym standardem jest białe passe-partout i czarna ramka. Zdarzało mi się jednak często oprawiać prace w czarne passe-partout i też się broniły, jak na mój gust przede wszystkim w przypadku fotografii barwnych o żywych kolorach - czarne tło lekko podkręca nasycone walory.

W przypadku fotografii czarno-białych uznaję tylko biel. Dla przykładu - połowa tego cyklu była kolorowa, połowa B&W i autor, któremu przygotowywałem powiększenia wystawowe miał spory dylemat, bo prace barwne bardziej podobały mu się na czarnym tle, które jednak osłabiało wygląd powiększeń monochromatycznych. Ostatecznie poświęcił te ostatnie na rzecz podkręconych kolorków i spójnego wyglądu całości:

źródło

Niezależnie od decyzji należy to kontrolować na etapie przygotowania, bo odbiór fotografii na tle ciemnym i jasnym jest kompletnie odmienny.