Jakość a rozdzielczość - zdjęcia na stronę i ich waga?

[Janusz Body]

Na chłopski rozum to jest tak:

- DPI/PPI istnieje TYLKO w momencie wydruku
- jedyny parametr opisujący zdjęcie i jego jakość to rozmiar w pikselach
- jakość kompresji do jpega oznacza w jakim stopniu zostało uszkodzone zdjęcie - 100% oznacza zapis bezstratny, 80% to że zdjęcie zostało pozbawione ok 20% informacji itd. itp

wszystko co poniżej jest wtórne:

- DPI/PPI to DOT PER INCH albo POINT PER INCH - to, siłą rzeczy, bez tych inchy czyli cali nie istnieje, nie ma tego bo nie ma cali!!! Jest tylko plik ze zdjęciem o boku 1600 pix.

- DPI się wylicza znając rozmiar odbitki - czyli np. mam plik 1600 pix po dłuższym boku. Z tego plku mogę wydrukować:
a. 1600/300 = 5.3 czyli na papierze o boku 5.3 cala = 13.54 cm
b. 1600/240 = 6.6 cala = 19.93 cm (praktycznie nie ma widocznego spadku jakości do 300 DPI)
c. 1600/90 = 17.77 cala = 45.14 cm
d. itd itd

Photoshop wykonuje te obliczenia dla nas. mamy plik np. 1600 i założymy sobie, że chcemy 300 DPI. Photoshop nam wyliczy i podpowie, że możemy to wydrukować na 5.3 cala. Możemy w PS również powiedzieć że chcemy wydrukować to zdjęcie na papierze 45 cm. PS usłużnie podpowie, że wówczas uzyskamy jedynie 90 DPI

To wszystko. Laby chcą 300 DPI - tak, zgoda tylko NIE ZAPISANE w pliku a plik o odpowiednich rozmiarach żeby te 300 DPI uzyskać. 240 DPI naprawdę w zupełności wystarczy. Bardzo rzadko zanoszę do labu więcej niż 240 DPI.

Gadanie, że zapisuję zdjęcie z 30 DPI czy 90 czy 120 DPI jest to galicyjskie "austryjackie gadanie". Rzecz zupełnie bez sensu. Plik ze zdjęciem o boku 1600 dalej jest plikiem o boku 1600 - kropka w kropkę co do bajtu. Jeden bajt w headerze będzie się różnił - DPI - co jest informacją dla PS że user chce to zdjęcie drukować z np. 240 DPI więc jakby se zażyczył papieru o rozmiarze 1 metra to go trzeba ostrzec. Ostrzec a nie zabronić!

Nie wiem jak to inaczej wytłumaczyć - to w końcu proste jak konstrukcja cepa. :-) Trzeba tylko chcieć zrozumieć :-)

[mk]

Na chłopski rozum to jest tak:

- DPI/PPI istnieje TYLKO w momencie wydruku
- jedyny parametr opisujący zdjęcie i jego jakość to rozmiar w pikselach
- jakość kompresji do jpega oznacza w jakim stopniu zostało uszkodzone zdjęcie - 100% oznacza zapis bezstratny, 80% to że zdjęcie zostało pozbawione ok 20% informacji itd. itp

wszystko co poniżej jest wtórne:

- DPI/PPI to DOT PER INCH albo POINT PER INCH - to, siłą rzeczy, bez tych inchy czyli cali nie istnieje, nie ma tego bo nie ma cali!!! Jest tylko plik ze zdjęciem o boku 1600 pix.

- DPI się wylicza znając rozmiar odbitki - czyli np. mam plik 1600 pix po dłuższym boku. Z tego plku mogę wydrukować:
a. 1600/300 = 5.3 czyli na papierze o boku 5.3 cala = 13.54 cm
b. 1600/240 = 6.6 cala = 19.93 cm (praktycznie nie ma widocznego spadku jakości do 300 DPI)
c. 1600/90 = 17.77 cala = 45.14 cm
d. itd itd

Photoshop wykonuje te obliczenia dla nas. mamy plik np. 1600 i założymy sobie, że chcemy 300 DPI. Photoshop nam wyliczy i podpowie, że możemy to wydrukować na 5.3 cala. Możemy w PS również powiedzieć że chcemy wydrukować to zdjęcie na papierze 45 cm. PS usłużnie podpowie, że wówczas uzyskamy jedynie 90 DPI

To wszystko. Laby chcą 300 DPI - tak, zgoda tylko NIE ZAPISANE w pliku a plik o odpowiednich rozmiarach żeby te 300 DPI uzyskać. 240 DPI naprawdę w zupełności wystarczy. Bardzo rzadko zanoszę do labu więcej niż 240 DPI.

Gadanie, że zapisuję zdjęcie z 30 DPI czy 90 czy 120 DPI jest to galicyjskie "austryjackie gadanie". Rzecz zupełnie bez sensu. Plik ze zdjęciem o boku 1600 dalej jest plikiem o boku 1600 - kropka w kropkę co do bajtu. Jeden bajt w headerze będzie się różnił - DPI - co jest informacją dla PS że user chce to zdjęcie drukować z np. 240 DPI więc jakby se zażyczył papieru o rozmiarze 1 metra to go trzeba ostrzec. Ostrzec a nie zabronić!

Nie wiem jak to inaczej wytłumaczyć - to w końcu proste jak konstrukcja cepa. :-) Trzeba tylko chcieć zrozumieć :-)

W takim razie wychodzi, że moi wykładowcy ........... wiedzą ; ) U mnie na poligrafii było tłumaczone: ppi - wyświetlanie na monitorze, czym więcej tym lepsza jakość obrazu, dpi - używane do drukowania, znów czym więcej tym lepsza jakość.
Co do komprecji jpg to ten format jest strasznie stratny i co zapis to traci na jakości (również tłumaczone przez "profesora") ; )

[rOOmak]

W takim razie wychodzi, że moi wykładowcy gówno wiedzą ; )

Pracowałem kiedyś ze studentami informatyki z Wyższej Szkoły Humanistyczno Ekonomicznej i naprawdę ich tam "cudów" uczyli.
Niestety wielu "specjalistów" nie rozumie tego zagadnienia. A wydaje się takie banalne jak zrozumiesz podstawy.

Jeszcze dość często mylone są skróty DPI i PPI które nie oznaczają tego samego. Wartość DPI (dots per inch) jest specyficzna dla drukarki. W drukarkach domowych jest ona ustalona gdy wybieramy jakość wydruku od ekonomicznego do jakości Foto. Średniej jakości drukarka będzie wstanie wypluć ponad 1000dpi.
W Photoshopie również nigdzie nie ma wartości DPI wszędzie jest Pixels Per Inch(PPI).

Co do komprecji jpg to ten format jest strasznie stratny i co zapis to traci na jakości (również tłumaczone przez "profesora") ; )

W tym jest trochę prawdy. Algorytm kompresji jpg pozwala na ustalenie stopnia kompresji i przy minimalnej kompresji straty są praktycznie nie zauważalne. Co do tego zapisu to prawdopodobnie zależy od programu ponieważ zapis nie oznacza że następuje kompresja. Właśnie zrobiłem ok 50 zapisów jpg i porónwałem z oryginałem i nie widzę żadnej zmiany jakości.
Ja zazwyczaj (w PS) ustawiam kompresję na wartość 10 co uważam nie niszczy jakości zdjęcia i skutecznie ogranicza jego wagę.

[Janusz Body]

W takim razie wychodzi, że moi wykładowcy gówno wiedzą ; ) U mnie na poligrafii było tłumaczone: ppi - wyświetlanie na monitorze, czym więcej tym lepsza jakość obrazu, dpi - używane do drukowania, znów czym więcej tym lepsza jakość.....; )

Przecież to powyższe to sama prawda. Dalej nie rozumiesz, że ROZMIAR pliku jest istotny, plik nie ma wymiaru w calach ani w metrach i gadanie o zapisie 72 DPI JEST TOTALNIE BEZ SENSU. DPI/PPI pojawia sie dopiero w momencie druku lub wyświetlania na ekranie. Obecne LCD mają około 100 PPI i potrzebny jest odpowiedni ROZMIAR pliku, zeby te 100 PPI zapewnić.

[mk]

Przecież to powyższe to sama prawda. Dalej nie rozumiesz, że ROZMIAR pliku jest istotny, plik nie ma wymiaru w calach ani w metrach i gadanie o zapisie 72 DPI JEST TOTALNIE BEZ SENSU. DPI/PPI pojawia sie dopiero w momencie druku lub wyświetlania na ekranie. Obecne LCD mają około 100 PPI i potrzebny jest odpowiedni ROZMIAR pliku, zeby te 100 PPI zapewnić.

Nie napisałem, że nie rozumiem ale tylko jak u mnie na poligrafii tłumaczono, nie neguję Twojej wypowiedzi przecież. Wychodzi po prostu na to, że "profesorzy" tłumaczą inaczej a w praktyce jest inaczej, nic więcej ; )

[Janusz Body]

Nie napisałem, że nie rozumiem ale tylko jak u mnie na poligrafii tłumaczono, nie neguję Twojej wypowiedzi przecież. Wychodzi po prostu na to, że "profesorzy" tłumaczą inaczej a w praktyce jest inaczej, nic więcej ; )

"Profesorzy" dobrze tłumaczą i w teorii i w praktyce jest tak samo. To co napisałeś dwa posty temu to jest święta prawda i tylko prawda - więcej PPI/DPI znaczy lepiej. Jak z tego uczeń skorzysta to już insza inszość. A jakie wnioski z tego wyciągnie to już zupełnie inna bajka. Nie wiń "profesorów" za własną niewiedzę. To TY a nie jacyś ONI są temu winni.

[mk]

"Profesorzy" dobrze tłumaczą i w teorii i w praktyce jest tak samo. To co napisałeś dwa posty temu to jest święta prawda i tylko prawda - więcej PPI/DPI znaczy lepiej. Jak z tego uczeń skorzysta to już insza inszość. A jakie wnioski z tego wyciągnie to już zupełnie inna bajka. Nie wiń "profesorów" za własną niewiedzę. To TY a nie jacyś ONI są temu winni.

Więc Ty tak zawile prowadzisz konwersację, czyli moje mówienie, że do internetu zapisując w 72ppi jest prawdziwe czy mylne? Łopatologicznie ja to zrozumiałem na poligrafii w ten sposób:
- jeśli zapisujemy pliki do internetu używamy około 72 ppi,
- jeśli zapisujemy pliki, żeby wyświetlić to na rzutniku czy też na większym monitorze zapisujemy w odpowiedniej rozdzielczości i około 120-140 ppi,
- jeśli zapisujemy pliki do druku używamy ponad 120dpi lub tak jak nam drukarnia bądź fotolab powiedzą jak jest u nich najlepiej do druku.

[janmar]

Chcesz otrzymać prosta jednoznaczna odpowiedż i już .
Janusz Body próbuje Cię nakłonić do podejścia do problemu inaczej.
Trzeba zrozumieć te pojęcia i ,elastycznie w zależnosci od potrzeb i sytuacji ,z nich korzystać.
Pojęcia "zapisać do internetu"wyswietlić na rzutniku,zapisać do druku są zbyt ogólne.
Wartości jakie podałeś ogólnie są poprawne,ale spójrz na to tak że np. w wypadku zapisania pliku do druku jest cała lista możliwosci
i potrzeb kształtowania parametrów i powyższe dane musisz zmieniać,dostosowywać.

[pkoprowski]

Ughhh... Odpowiedź już kilka razy się w tym wątku pojawiła. Ale jako, że jestem jednym z tych "paskudnych profesorów", co to tak fatalnie uczą (chociaż Ciebie, to raczej nie miałem szansy nauczać), to postaram się jeszcze raz.

Pomińmy póki co kompresję. Nieskompresowany obraz, to (pomijając kilka bardzo egzotycznych formatów) po prostu prostokątna tablica pikseli H wierszy po W pikseli w wierszu; zapisanych typowo wiersz po wierszu (1) jako długi ciąg danych. Żeby jakikolwiek program mógł zinterpretować te dane, liczby W, H muszą być zawarte w obszarze znaczników (nagłówku) pliku. Po prostu po to, żeby program "wiedział", że co W pikseli ma zmienić wiersz, a jak wyświetli/wydrukuje H wierszy, to już nie ma co zaczynać kolejnego. Wielkości W, H są bezwymiarowe. W tym samym nagłówku mogą, choć nie muszą, być zawarte też dwie kolejne informacje oczekiwany rozmiar liniowy obrazu WL x HL wyrażony w jednostkach fizycznych (np. metrach, calach,...) i/lub oczekiwana rozdzielczość obrazu R, oznaczająca ile pikseli ma przypaść na jednostkę długości (typowo na cal lub metr) wyrażoną jaki ppi lub ppm. Związek między (W,H), (WL,HL) oraz R jest oczywisty (2):
W = WL*R, H = HL*R
Jeżeli wszystkie trzy informacje są w pliku podane, to powyższe zależności powinny być pomiędzy nimi zachowane. Program odwołujący się do pliku obrazu musi wykorzystać wartości W,H i może wykorzystać WL,HL lub R.

Teraz załóżmy, że obraz zawarty w pliku ma zostać wyświetlony na ekranie komputera. Piksele obrazu muszą zostać jakość odwzorowane na piksele bufora ekranowego. W najprostszym i najczęściej spotykanym przypadku, program ignoruje wówczas całkowicie informacje WL, HL, R odwzorowując obraz 1:1 - to jest pojedynczy piksel obrazu zostaje odwzorowany na pojedynczy piksel bufora ekranowego. Tak wyświetlony obraz wynikowy ma oczywiście pewne wymiary liniowe, ale wynikają one wyłącznie z rozmiarów W,H obrazu i natywnej rozdzielczości matrycy monitora. Przykładowo, mój monitor Eizo FlexScan ma ok. 33,5cm szerokości na którą przypada 1280 pikseli. Zatem jego rozdzielczość, to 1280/0.335 ~ 3820ppm ~ 150ppm. I taką rozdzielczość będzie miał każdy obraz wyświetlony na tym monitorze 1:1.

Idąc krok dalej, program może dopuszczać skalowanie obrazu, gdzie na jeden piksel matrycy przypada n pikseli obrazu. W tym modelu nadal jednak informacja WL,HL, R jest do niczego nie potrzebna. W ten sposób działają przeglądarki internetowe.

Jeżeli jednak mamy bardzo sprytny program, który w dodatku "wie" jakie są fizyczne wymiary monitora, to może policzyć o ile należy przeskalować obraz, żeby przy wyświetlaniu na monitorze wymiary fizyczne obrazu zgadzały się z oczekiwanymi wymiarami WL, HL.

Załóżmy teraz, że chcemy ten obraz wydrukować na drukarce. Program obsługujący wydruk ma kilka możliwości. Może zignorować całkowicie informacje o rozmiarach fizycznych nośnika na którym drukujemy jak i oczekiwanych wymiarach obrazu i odwzorować 1:1 piksele obrazu na plamki drukarki (3). Działa to więc tak jak dla monitora, wynik będzie zazwyczaj dość niepożądany. Rozmiary fizyczne wydrukowanego obrazu pewnie nijak się nie będą miały do wymiarów nośnika... chyba, że obraz wstępnie (w programie graficznym) przeskalowaliśmy tak, aby jego wymiar WxH odpowiadał rozmiarom nośnika przemnożonym przez rozdzielczość, w której pracuje drukarka. Ten sposób działania programów drukujących jest obecnie (na szczęście) skrajnie rzadko spotykany.

Druga możliwość jest taka, że program drukujący zignoruje informacje WL,HL,R i przeskaluje obraz tak, aby zajmował cały rozmiar nośnika (a przynajmniej jeden z wymiarów jeśli proporcje się nie zgadzają). To wiąże się zazwyczaj z koniecznością skalowania/re-próbkowania obrazu co może prowadzić do degradacji jakości - spadku ostrości... chyba, że obraz wstępnie (w programie graficznym) przeskalowaliśmy tak, aby jego wymiar WxH odpowiadał rozmiarom nośnika przemnożonym przez rozdzielczość, w której pracuje drukarka.

Ostatnia możliwość jest taka, że program obsługujący wydruk zignoruje fizyczne wymiary nośnika i zachowa wymiary WL,HL obrazu przy wydruku. Jeżeli jednak rozdzielczość, w której pracuje drukarka różni się od rozdzielczości R obrazu, operacja taka znów wymaga skalowania/re-próbkowania obrazu, co j/w może się wiązać z jego degradacją... chyba, że obraz wstępnie (w programie graficznym) przeskalowaliśmy tak, aby jego wymiar WxH odpowiadał rozmiarom nośnika przemnożonym przez rozdzielczość, w której pracuje drukarka.

Pominę kwestię co się dzieje przy wysyłaniu obrazu do naświetlarni - nie chce mi się już dalej klepać w klawiaturę, a ludzie, którzy przygotowują obrazy do druku offsetowego i tak tego tłumaczenia nie potrzebują.

Ad (1) To nie zawsze jest prawda, ale tutaj upraszczamy w celach dydaktycznych.
Ad (2) Dla uproszczenia zakładam tutaj "kwadratowe piksele".
Ad (3) Celowo dość skrajnie tu upraszczam pomijając wszelkie kwestie ditheringu stochastycznego itp.