Limit dyfrakcyjny jest w dużym stopniu związany z gęstością upakowania pikseli na matrycy. W przypadku pełnoklatkowych 5D Mark II i Mark III granica jest zdaje się około f/11 (tzn. do takiej wartości można przymknąć obiektyw bez obawy o wpływ dyfrakcji na szczegółowość obrazu). Lustrzanki z gęstszymi matrycami (typu 7D) mają limit na poziomie około f/8.
Oczywiście istotna jest również ostrość samego obiektywu, jednak w większości przypadków optymalną rozdzielczość uzyskuje się po przymknięciu szkła o 2-3 stopy względem otworu maksymalnego.