5DmkIII w praktyce

[epicure]

żeby ocenić jakość matrycy, trzeba zniwelować defekty obiektywów, wiec się je przymyka. robisz to samo zdjęcie 5d2 i 5d3 z takimi samymi parametrami, wrzucasz na dwa monitory i porównujesz. wtedy widzisz jak wygląda ostrość, kolory, czy jest banding itd itp... proste. i tak się właśnie porównuje zdjęcia (w tym przypadku matrycę) wg mnie

Do oceny koloru i bandingu nie trzeba przymykać obiektywu. Trzeba, jeśli ocenia się rozdzielczość matrycy, ale ta jest taka sama, jak w 5DII. Nadal nie wiem, co takiego pozwoliło jest w przysłonie f/5,6, że 5DIII tak rozwinął na niej skrzydła, czego 5DII nie mógł osiągnąć.

[adawro]

Nadal nie wiem, co takiego pozwoliło jest w przysłonie f/5,6, że 5DIII tak rozwinął na niej skrzydła, czego 5DII nie mógł osiągnąć.

Wraz z przymykaniem przysłony niweluje się błędy optyczne obiektywu
niestety rośnie także efekt dyfrakcji. Kompromis pomiędzy tymi problemami znajduje się właśnie w okolicy wartości 5,6 (dla gorszych obiektywów może to być około 8.0, a dla bardzo dobrych stałek ok 4.0) i wtedy możemy najlepiej obserwować różnice w matrycach.

[epicure]

Wraz z przymykaniem przysłony niweluje się błędy optyczne obiektywu
niestety rośnie także efekt dyfrakcji. Kompromis pomiędzy tymi problemami znajduje się właśnie w okolicy wartości 5,6 (dla gorszych obiektywów może to być około 8.0, a dla bardzo dobrych stałek ok 4.0) i wtedy możemy najlepiej obserwować różnice w matrycach.

I jakich to różnic w matrycach dopatrzono się w tym przypadku na przysłonie f/5,6. Proszę o podanie tych różnic, których nie dałoby się zauważyć na innych przysłonach.

[strideer]

Wraz z przymykaniem przysłony niweluje się błędy optyczne obiektywu
niestety rośnie także efekt dyfrakcji. Kompromis pomiędzy tymi problemami znajduje się właśnie w okolicy wartości 5,6 (dla gorszych obiektywów może to być około 8.0, a dla bardzo dobrych stałek ok 4.0) i wtedy możemy najlepiej obserwować różnice w matrycach.

Limit dyfrakcyjny jest w dużym stopniu związany z gęstością upakowania pikseli na matrycy. W przypadku pełnoklatkowych 5D Mark II i Mark III granica jest zdaje się około f/11 (tzn. do takiej wartości można przymknąć obiektyw bez obawy o wpływ dyfrakcji na szczegółowość obrazu). Lustrzanki z gęstszymi matrycami (typu 7D) mają limit na poziomie około f/8.

Oczywiście istotna jest również ostrość samego obiektywu, jednak w większości przypadków optymalną rozdzielczość uzyskuje się po przymknięciu szkła o 2-3 stopy względem otworu maksymalnego.