Procedura kalibracji FF i BF wg serwisu

[micles]

Niepotrzebny sarkazm. Przy odległości 10m dwa milimetry nie stanowią problemu, ale spróbuj zrobić np. zdjęcie trzmiela przy ogniskowej 200mm z odległości 1,2m a zobaczysz, że ostre zdjęcie uzyskasz tylko wtedy kiedy AF się pomyli, jeżeli dla zwiększenia GO przymkniesz przysłonę do f8 i płaszczyzna ostrości ucieknie jeszcze dalej to mając 7D i nie tanią przecież L-kę czujesz "pewien niedosyt", zwłaszcza gdy 450D z taniutkim 55-250 w tych samych warunkach bez problemu trafia w punkt.

Trzmiel z 200mm na minimalnej będzie zajmował jakąś bardzo małą część kadru - wiem, bo trzmiel ma podobne rozmiary co obrączka, a obrączek z 70-200 nie robię Poza tym trzmiel zazwyczaj nie zwykł latać tylko po płaszczyźnie ostrości, przy f8, 200mm i 1,2m na 7d GO wynosi 1cm, więc te twoje 4mm powinny się zmieścić. Chyba że mówimy o robieniu zdjęć nieżywemu trzmielowi, z aparatem ze statywu. Ale wtedy mamy czas na ustawienie ostrości ręcznie, na LV.

2mm w realnych zastosowaniach, kiedy to robimy zdjęcia trzymając aparat w rękach to na prawdę nieduży błąd. Już samo bujanie się człowieka to na oko +/-2cm. Przekadrowanie - to samo. Aparat to nie program renderujący modele 3d, w którym masz dokładnie to, co "wklepałeś".

Kiedyś na forum była też mowa (chyba przy okasji 85L), że aparatom łatwiej jest ustawiać ostrość z ciemniejszymi szkłami, bo te mają mniej wad (CA, ostrość) i czujnikowi AF jest łatwiej. No ale tutaj w sumie mój argument nietrafiony, bo pomiędzy 70-200 f4 a 55-250 nie ma zbytniej różnicy w jasności, a ostrość w Lce lepsza. Ale to tak dla potomnych tu naklepałem.

Tyle, że mój jest wykonany z drewna, jest stabilny i precyzyjny. Czujnik AF jest skierowany na pionową płaszczyznę i nie ma żadnego problemu z prawą lub lewą stroną bo jest położony równolegle do płaszczyzny pomiarowej, która jest dodatkowo znacznie większa od czujnika. Aparat wypoziomowany na stabilnym statywie (Manfrotto 550 xprob, głowica Manfrotto 498RC4), stabilizacja w obiektywie wyłączona, wstępne podnoszenie lustra i wyzwalanie pilotem.

I jesteś w pełni pewien, że ustawiłeś układ w pełnej równoległości? I że płaszczyzna ostrości to faktycznie płaszczyzna?

Krótko mówiąc wiem o czym piszę, a problem nie jest teoretyczny czy też wydumany ale jak najbardziej realny i poważny bo uniemożliwia zrobienie ostrych zdjęć z użyciem AF przy długiej ogniskowej z małej odległości (a często chciałbym mieć taką możliwość). BF jest przy 200mm i krótkim dystansie na tyle duży, że nie da się skompensować mikroregulacją. Smutne ale prawdziwe :sad: taka radość z posiadanie L-ki i body z prawie najlepszym Canonowym AF-em.

Jak realny, to pokaż chociaż ze 2 spaprane z tego powodu zdjęcia wraz z opisem jak zostały wykonane.

Z posiadania z tego co się orientuję najtańszej Lki (uszczypliwość, wiem - bo 70-200 4.0 dobrym obiektywem jest). Prawie robi różnicę.

[Gandalf58]

Trzmiel z 200mm na minimalnej będzie zajmował jakąś bardzo małą część kadru - wiem, bo trzmiel ma podobne rozmiary co obrączka, a obrączek z 70-200 nie robię Poza tym trzmiel zazwyczaj nie zwykł latać tylko po płaszczyźnie ostrości, przy f8, 200mm i 1,2m na 7d GO wynosi 1cm, więc te twoje 4mm powinny się zmieścić. Chyba że mówimy o robieniu zdjęć nieżywemu trzmielowi, z aparatem ze statywu. Ale wtedy mamy czas na ustawienie ostrości ręcznie, na LV.

2mm w realnych zastosowaniach, kiedy to robimy zdjęcia trzymając aparat w rękach to na prawdę nieduży błąd. Już samo bujanie się człowieka to na oko +/-2cm. Przekadrowanie - to samo. Aparat to nie program renderujący modele 3d, w którym masz dokładnie to, co "wklepałeś".

Właśnie dlatego, żeby uniknąć takich komentarzy wyraźnie skierowałem swoje pytanie do serwisu, bo interesuje mnie rzeczowa odpowiedź fachowców na konkretnie postawione pytania, a nie dywagacje fotografa ślubnego jakie zdjęcia i czym należy robić. Może przy fotografowaniu obrączek 2mm nie mają znaczenia, ale w fotografii przyrodniczej już mają (nawet jeżeli nie jest to jeszcze makro).
Co do bujania, to nie wiem o ile cm bujałem się fotografując zestawem 450D+55-250, ale pewnie poziom bujania nie odbiegał znacząco od obecnego, tyle, że przy tanim zestawie trafiały się oczywiście foty z przestrzeloną ostrością chociaż większość była OK. Teraz nawet przy bezwietrznej pogodzie i bardzo stabilnej pozycji nie da się zrobić foty z trafioną ostrością, a to za sprawą AF, a nie abstynencji trzmiela lub nadmiernego kołysania się kwiatków.
Wiem, wiem - 7D ma rozbudowane funkcje AF i niedouczeni popełniają błędy, bo nie potrafią tego ogarnąć, lub nie rozumieją sensu tych wszystkich ustawień. Na ile potrafię staram się to zrozumieć, ogarnąć i wykorzystywać stosowanie do sytuacji.

I jesteś w pełni pewien, że ustawiłeś układ w pełnej równoległości? I że płaszczyzna ostrości to faktycznie płaszczyzna?

Nawet tego nie skomentuję.

Z posiadania z tego co się orientuję najtańszej Lki (uszczypliwość, wiem - bo 70-200 4.0 dobrym obiektywem jest). Prawie robi różnicę.

Nie najtańszej, bo to wersja ze stabilizacją, optycznie bardzo dobra, a to że nie kosztuje ponad 30tys. jak 400/2,8 nie oznacza, że należy akceptować błędy w działaniu i rezygnować z wykonywania zdjęć tłumacząc to "te typy tak mają". W końcu to jednak obiektyw z serii Luxury i kosztuje ponad 4x więcej niż 55-250, a 7D też jest znacznie droższy od 450D.