Spekulacje i plotki na temat nowości Canona? [II] ;)

[polm]

No fajnie, ale w jakich kroczkach? Jak ułomność obiektywów Canona (teoretyczne ich nie przystosowanie do CDAF) wytłumaczysz faktem, że ten sam obiektyw w moim 5D potrafi raz szybko (w miarę) ustawić ostrość, a raz się męczy z odgadnięciem tejże ostrości, różnica jest w fotografowanej scenie, obiektyw/ogniskowa to samo?

Chodzi o kroczki za pomocą których algorytm dochodzi do najlepszej ostrości (znalezienie takiego obrazu na którym jest najwięcej krawędzi). To działa tak jak nasz manulany sposób ostrzenia, z tym, że my wiemy że jest nieostro na samym początku, a body musi to sprawdzić, zrobić kroczek.
A czy NEX i inne też sobie poradzą w mało kontrastowej scenie ? Mały kontrast to mało krawędzi. Odtwórz sobie ten algorytm z podanego wcześniej linka
przypomnę http://szumofobia.pl/forum/showthread.php?t=332 w PS dla 2 różnych scen (duży kontrast, mały kontrast).
Zobaczysz, że na mało kontrastowym obrazku będzie mało "mrówek".

[arra]

Chodzi o kroczki za pomocą których algorytm dochodzi do najlepszej ostrości (znalezienie takiego obrazu na którym jest najwięcej krawędzi). To działa tak jak nasz manulany sposób ostrzenia, z tym, że my wiemy że jest nieostro na samym początku, a body musi to sprawdzić, zrobić kroczek.
A czy NEX i inne też sobie poradzą w mało kontrastowej scenie ? Mały kontrast to mało krawędzi. Odtwórz sobie ten algorytm z podanego wcześniej linka
przypomnę http://szumofobia.pl/forum/showthread.php?t=332 w PS dla 2 różnych scen (duży kontrast, mały kontrast).
Zobaczysz, że na mało kontrastowym obrazku będzie mało "mrówek".

Nie no zgoda, ale takie same kroczki musi zrobić każdy układ CDAF, a tu się cały czas postuluje, że szkła muszą być "specjalne" pod CDAF, tego nie mogę pojąć dlaczego i co ma być w nich specjalnego?

Pozdrawiam
arra

[Bahrd]

a czy ocena ostrosci to nie jest przypadkiem prosty jak swinski ryj problem znalezienia maksimum funkcji, co sie robi przez banalny uklad rozniczkujacy?

Tak banalnie różniczkować (różnicować) jak szumi, to się raczej nie opłaca.
Ale można np. policzyć wariancję obrazu. Daje się pokazać, że dla kołowej (dla wypukłej chyba też) przysłony wariancja jest unimodalną funkcją odległości płaszczyzny obrazu od matrycy.

Wrócę jeszcze do tego nieszczęsnego CD AF, bo trochę się nie zgadzam z tym co piszecie moi drodzy Koledzy. Obraz z matrycy w 60d, 550d, 600d, 7d może być czytany 60 razy na sekundę, bo tyle wynosi max ilość klatek na sekundę przy kręceniu filmów. Zresztą zobaczcie co się dzieje z wyświetlaczem LCD w świetle żarowym jeśli ustawicie czas 1/50. Digiki zostały zoptymalizowane do liczenia transformat cosinusowych, liczenia falek i innych wynalazków (jeszcze nie do końca ogarnąłem algorytm) które są potrzebne przy kompresji h264.

I te transformaty w zasadzie wystarczają do wyznaczenia ostrości. W szczególności można nimi aproksymować wspomnianą wariancję obrazu.

Nie no zgoda, ale takie same kroczki musi zrobić każdy układ CDAF, a tu się cały czas postuluje, że szkła muszą być "specjalne" pod CDAF, tego nie mogę pojąć dlaczego i co ma być w nich specjalnego?

Zgaduję, bo za nic w świecie nie rozbiorę 85L : jak już wcześniej pisano, klasyczny AF widzi (jak w lupie nastawczej) kierunek i odległość na jaką silnik ma przesunąć soczewki, zaś CD AF tych informacji nie posiada.
Musi zatem - jak pisałem - ze dwa razy wyhamować (zwykły AF może zacząć robić zdjęciu juz w trakcie hamowania) i zawrócić. Tak więc - w naszym 85L - będzie musiał zatrzymać i zawrócić ze 30 deko szkła (na oko).
Można zatem przyjąć, że szkło "optymalizowane pod" CD AF to takie, w którym fragment optyki odpowiadającej za ostrzenie jest zaprojektowano tak, by był jak najlżejszy.

[mc_iek]

Tak banalnie różniczkować (różnicować) jak szumi, to się raczej nie opłaca.

To różniczka nie jest wyniczkiem odejmowanka?


Przepraszam! Już będę grzeczny!

[pan.kolega]

Tak banalnie różniczkować (różnicować) jak szumi, to się raczej nie opłaca.

Jak w każdym procesie optymalizacji są tu dwa dosyć oddzielne procesy:

1. obliczyć funkcję celu, czyli w jakiś tam sposób przyporządkować każdemu obrazkowi jedną liczbę jako miarę ostrości;

2. znaleźć położenie fokusa gdzie jest maximum tej liczby.

Te różniczki to się chyba miały odnosić do 2. bo można znajdowanie maximum znacznie przyspieszyć zamiast iść krok po kroku metodą prób i błędów właśnie obliczając jak się ta funkcja celu wygina albo nie wygina.

Ale to (trywialne znajdowanie maximum w funkcji jednej zmiennej) nie jest problem i nie to zużywa czas. Kosztowne jest 1. -- analiza obrazka --czyli liczenie tej funkcji celu. I tu właśnie szumy przeszkadzają.