Tak mi się wydaje, ale tylko wydaje, że lepiej jest przesuwać obraz/aparat niż kręcić głowicą statywu. Trzeba dbać wtedy o to, żeby odległość była ta sama dla każdej z klatek, ale za to w każdej z klatek matrycę będziesz miał równoległą do obrazu.
Tak mi się wydaje, ale tylko wydaje, że lepiej jest przesuwać obraz/aparat niż kręcić głowicą statywu. Trzeba dbać wtedy o to, żeby odległość była ta sama dla każdej z klatek, ale za to w każdej z klatek matrycę będziesz miał równoległą do obrazu.
Ja wole hugina. Podczas skladania panoramy 'nocnego miasta' ps sobie nie poradzil w przeciwienstwie do huginaoczywiscie trwalo to wszystko znacznie dluzej.. ale liczy sie efekt!
Ostatnio edytowane przez wojtaszko ; 28-06-2011 o 11:58
Panorama != zlozenie plaskich "skanow"Zamieszczone przez wojtaszko
Ja wole hugina. Podczas skladania panoramy 'nocnego miasta' ps sobie nie poradzil w przeciwienstwie do hugina
zdRAWki
Fotograf platoniczny
Nie za bardzo rozumiem co dokladnie miales na myslimoglbys rozwinac swoja wypowiedz? (jestem poczatkujacy i chce sie czegos nauczyc i wyciagnac wnoski
Wątkotwórca pyta o sposób na połączenie fragmentów "zeskanowanego" obrazu (głębia obrazu jest bardzo mała) - to o wiele prostsze zadanie niż połączenie fragmentów panoramy (panorama przedstawia obiekt trójwymiarowy, są błędy paralaksy itp...).Nie za bardzo rozumiem co dokladnie miales na mysli
Fragmenty skanu można połączyć "na pałę" i nie trzeba ich transformować (zmiana projekcji). Fragmenty panoramy po połączeniu trzeba i tak przerobić na jakąś sensowną projekcję (np cylindryczną).
Stąd mój wniosek, że Twoja analogia między panoramą, a tym, co chce osiągnąć Wątkotwórca jest... daleka
zdRAWki
Fotograf platoniczny
Nie wiem, czemu chcecie utrudniać sobie zadanie.
Przesuwanie aparatu to pilnowanie trzech osi ruchu. Przy równoległym ustawieniu płaszczyzny matrycy względem ściany masz super komfortową sytuację.
Robiłem w takim systemie zdjęcia, tyle że nie wymagały softowego sklejania. Miałem bardzo długi obiekt, który co ujęcie był przesuwany o ok. 90% kadru. Dobry statyw, wężyk i oczywiście tryb M.
CanOn Can'tOff
Myslę, że ten pomysł jest genialny, bo najłatwiej utrzymać powtrzalność ustawienia całego sprzętu względem wybranej ćwiartki (ósemki itd) obrazu.
Cierpię na chroniczny brak wolnego czasu i ... talentu.
R5 ; RF24-105 f4; RF35 f/1,8; RF50 f1.8; RF14-35 f4; EF50 f1.4; EF85 f1.8; EF70-200 f4IS; EF135 f2; 430EXII; RF 100-400 f5.6-8
Należy jednak w tym przypadku założyć, że źródło światła jest na całej płaszczyźnie fotografowanej idealnie równomierne.
EOSy, 17-40/4L, 24-70/2.8L, 50/1.8, 85/1.8, 100-300/4.5-5.6, Raynox 250, manfrotto, 420EX, 580EX I, II, elinchrom+ skyport.
www.magaczewski.blogspot.com
www.fotogaleria.magaczewski.pl
Dzięki za podpowiedź z przesuwaniem obrazu. Muszę tylko opracować jakiś wygodny sytem przesuwania. No i chyba użyję innego światła. Mam jeszcze dwa duże softboxy (100x60) każdy 5x125W Powerlux 5400K. Myślę, że oświetlenie będzie bardziej równomierne. Nie używałem tych świateł zbyt często spowodu braku tak dużej folii polaryzacyjnej i trudności w wyeliminowaniu błysków.
Ale czy L 24-70 nie będzie za krótka? Czy fotografując każdą ćwiartę przy 70mm da się wyeliminować zniekształcenia?
A nawet zakładając, ustawię matrycę idealnie równolegle do każdej ćwiartki wydaje mi się, że ciężko będzie to złożyć bez jakiejś korekty. Tak mi się wydaje, nie wiem. Czy hugin 'naciąga' to w automacie? No ale jakość może być nie za rewelacyjna.
Najprościej by było mieć jakiś średni format analogowy i z głowy.
Jeżeli zadanie wymaga takiej dokładności, że aż boisz się zniekształceń obiektywu, to odpuść temat. Później dojdzie jeszcze składanie niemal pixel do pixela i zabawy z wiernością barw. Szkoda nerwów.
A jak chcesz się bawić i nie jest to zlecenie dla Pentagonu, to możesz zrobić tak:
- największe zniekształcenia są na brzegach obrazu - wykorzystaj tylko środek kadru (stracisz sporo "rozdzielczości", ale możesz podzielić obiekt na 8 części robionych środkiem kadru zamiast 4 pełnym kadrem)
- żeby uniknąć odbić, daj mocno rozproszone i słabe światło ciągłe, do tego dość długi czas (1/5-1/10s). Do tego DOBRY statyw, wężyk i podniesione lustro.
- przysłonę dobierz dla danego obiektywu posiłkując się danymi np. z optycznych (taką, dla której jakość obrazu będzie najlepsza)
Pamiętaj o trybie M i stałych parametrach dla każdego ujęcia. Może to i oczywiste, ale kolega robił kiedyś kilka kadrów (też do sklejenia) w trybie półautomatycznym i oczywiście wyszła kicha. Każdy kadr, patrząc na histogram, był świetnie naświetlony, a przy sklejaniu okazało się, że zdjęcia nie pasują do siebie "poziomem jasności".
CanOn Can'tOff
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem