Fotografia ludzi

[kaindox]

Tu masz link z całkiem ciekawym poradnikiem o Fotografowaniu ludzi w krajach islamskich.
Myślę że pomoże

http://blurppp.com/blog/?p=298

[Franek_]

myślę, że brak chęci bycia fotografowanym taka osoba wyraziłaby wsytarczajaco jasno

Brak chęci to ja akurat rozumiem w dowolnym języku=) Chodzi raczej o wyrażenie tej chęci, lub - dokładniej - sprawienie, by dana osoba taką chęć chciała wyrazić. Po prostu zastanawiająca jest dla mnie geneza wielu doskonałych ujęć, co do których praktycznie wiadomo, iż przed wykonaniem zdjęcia nie było wspólnej płaszczyzny językowej między modelem a fotografem.

Do założenia tego tematu zainspirowała mnie własna historia - siedziałem sobie nie tak dawno w małej kafejce w Istambule. Siąpił deszcz, piłem herbatę jak wszyscy wokoło. Obok mnie dwóch ludzi - młody gość w biznesowym garniturze, elegancko zaczesanych włosach, z iPhonem obok siebie itd. i starszy pan w tradycyjnych, sfatygowanych i spranych ciuchach, siwy, obok herbaty Nokia 3210 - grało w jakąś grę planszową. Siedzieliśmy pod dachem, ale w ogródku wychodzącym na ulicę. Z daszku spływały gęste potoki wody a w tle widać było minaret jednego z meczetów, zniekształcony przez tę wodę właśnie. Nagle na chwilę pojawiło się słońce, cała - i tak bardzo ciekawa - sceneria dostała dodatkowego kopa w postaci miękkiego oświetlenia. W tym momencie wyjmuję aparat z torby i... ****. Noł foto maj frend (raczej z akcentem na 'noł' niż 'frend'). Pomyślałem sobie, że jakoś tak chamsko przekonywać ich na siłę, poza tym i dzielnica nie była najlepsza i ja byłem jedynym białym w okolicy, więc odpuściłem sobie i schowałem aparat z powrotem. Doskonałe ujęcie poszło się kochać. Tych ludzi prawdopodobnie dało się jednak jakoś przekonać. Stąd wątek - jak?
!!! Łączenie podwójnego wpisu !!!

Tu masz link z całkiem ciekawym poradnikiem o Fotografowaniu ludzi w krajach islamskich.
Myślę że pomoże

http://blurppp.com/blog/?p=298

Dzięki, faktycznie ciekawy artykuł, rzuca trochę światła na temat standardowo niestety sztampowy (uśmiech, modele to żywi ludzie nie jakieś obiekty itd.).

[Bangi]

A nie dało się jednak spróbować porozmaiwac z nimi, moze by pomogło, z drugiej strony rozumiem cię, stresowa sytuacja , ale historia całkiem przyjemna.
Z drugiej strony w sumie ludzie są różni i różnie do tego podchodzą. Sam ostanio miałem taką sytuację, że byłem z dzieckiem na spacerku, siedziałem sobie na schodkach zabytkowego dworku, ktory mam niedlaeko osiedla, na ktorym mieszkam a dzieciak biegał niedaleko mnie. Nagle pojawił się jakiś koleś z aparatem, zresztą ja też miałem aparat... no i ten koleś w penym momencie centralnie cyk fotki w moim kierunku a potem jeszcze kilka dzieciaka i powiem Wam, że lekko się poirytowałem tą sytuacją, ale w sumie odpusciłem, niech sobie ma, ja też tak czasem robię (aczkolwiek nie tak nachalnie ) Do czego zmiarzeam? ano do tego, że gdyby podszedł i zagadał, że chce sobie strzelić kilka fotek bu mu coś tam pasuje itd. to byłoby super, ale tak bez pytania....

[Sławek]

Tu ma być coś na temat.
http://www.mtl.lodz.pl/web/index/getpage/page/2272

[rzewus]

Zauważyłem, że zdjęcie "na uśmiech" łatwiej zrobić w biedniejszych rejonach krajów niż w cywilizowanej stolicy, czy większych miastach tego samego państwa.
Miejscowi przyzwyczajeni do częstych wizyt turystów kombinują jak mogą, żeby tylko zarobić "dwa grosze".
W podróż warto zabrać miejscowe smakołyki, którymi można "przekupić" egzotyczne dzieciaki (nie tylko). W moim przypadku egzamin zdają pierniki

[najeli]

W międzyczasie od pierwszej wypowiedzi przeczytałam odpowiedni rozdział całkiem przyjemnej książki "W kadrze" Davida duChemina. Twierdzi, że za zdjęcia nigdy nie płaci, a chociażby po tych książkowych widać, że ma sporo pozowanych. Jako że jeździ jako zawodowy fotograf (czyli on, pomocnik albo dwóch i kupa sprzętu) wozi małą drukarkę i w podziękowaniu drukuje foty.

No i mały cytat:

Polując z długim obiektywem na ludzi, czuję się nieswojo. Staram się fotografować w sposób, który wydaje się bardziej przyjazny i szczery. Niestety, również trudniejszy. Zamiast teleobiektywu zakładam coś krótszego i szukam w sobie odwagi, by podejść bliżej. Jeżeli się nie spieszę i fotografuję w jednym miejscu przez kilka chwil - ludzie zaczynają się do mnie przyzwyczajać,. Wtedy robię zdjęcia, na których mi naprawdę zależy. Fotografując z bliska, nie boję się, że zostanę potraktowany jako intruz i "złapany" na gorącym uczynku. Robione z ukrycia zdjęcia zazwyczaj nie sa udane. Mogą za to przeszkodzić w późniejszym uzyskaniu dobrych kadrów.

Jeżeli chcesz przejść na wyższy poziom i zacząć fotografować osobiste portrety, musisz się przełamać i po prostu poprosić.

Swoją drogą książkę mogę polecić, pomimo że większość w niej to oczywiste oczywistości ;-)

[Franek_]

Swoją drogą książkę mogę polecić (...)

Również polecam, naprawdę dobra no i doskonałe zdjęcia.

[Franek_]

BTW - polecałem również jakiś czas temu jego galerię w Internecie, tutaj: http://canon-board.info/showthread.php?t=72864

[airhead]

Dziękuję za odpowiedzi, podkreślając jednocześnie jednak, iż w treści pytania był aspekt językowy - co, jeśli to właśnie język jest barierą?

no nie mów mi, że "foto, ok?" i wskazanie palcem na aparat nie jest międzynarodowe