[test] Carl Zeiss 50/1.4 ZE

[madc0w]

szczerze to to wygląda jakbyś robił zdjęcia słoikiem po musztardzie
CA znika dopiero od 2.8?
Mydło gorsze niż z 50 1.8
weź może zrób jakieś zdjęcia przy świetle dziennym,
w ogóle te Twoje zdjęcia są strasznie ciemne

[zonk]

Było. http://www.negatyw.org/test/50tki/bokeh/

no i tu widać walory tego szkła

[drfidel]

no i tu widać walory tego szkła

Oglądam, oglądam i oglądam. Porównuję, porównuję i naprawdę nie widzę niczeco, co by mnie w tym rozmyciu powaliło. Wogóle nie widzę różnic, które można by nazwać istotnymi. No cóż, jednemu słoń nadepnął na ucho, mi widocznie nadepnął na gały. Wyraźnie jestem profanem lub w najlepszym przypadku rzemiechą ale nie artystą

[szwayko]

Oglądam, oglądam i oglądam. Porównuję, porównuję i naprawdę nie widzę niczeco, co by mnie w tym rozmyciu powaliło. Wogóle nie widzę różnic, które można by nazwać istotnymi. No cóż, jednemu słoń nadepnął na ucho, mi widocznie nadepnął na gały. Wyraźnie jestem profanem lub w najlepszym przypadku rzemiechą ale nie artystą

To może poczekaj na Voigtlander'a 58mm /f1.4 Nokton SL II. Z tego co widziałem ma najciekawsze rozmycie tła. Tyle że chyba na razie nie ma wersji do Canona ze sterowaniem przysłony. 20mm i 90mm są nowsze i mają wszystko jak te Zeissy. Mechanika i budowa też miód.

[Cichy]

Wogóle nie widzę różnic, które można by nazwać istotnymi.

Różnice w obrazkach są kolosalne, widoczne zwłaszcza na portrecie z zielenią w tle.

[drfidel]

Różnice w obrazkach są kolosalne, widoczne zwłaszcza na portrecie z zielenią w tle.

Jak już czepiać się detali to Sigma daje najłagodniejsze rozmycie. Reszta prezentuje ten sam poziom. Rozmycie Zeissa jakieś takie łuskowate.

[Cichy]

Jak już czepiać się detali to Sigma daje najłagodniejsze rozmycie. Reszta prezentuje ten sam poziom. Rozmycie Zeissa jakieś takie łuskowate.

No i trafiamy w sedno sprawy. Jednemu spodoba się bokeh Sigmy, a innemu owe "łuski" Zeissowe. Pozostałe 2 szkiełka też dają inne obrazki, z mniej charakterystycznym rozmyciem.

[Przemek_PC]

Powoli zaczyna się dyskusja w stylu ten system audio lepszy bo słychać jak gość grający na kontrabasie szura lewą nogą (tak, dokładnie słychać że to lewa a nie prawa noga). Co jest ważniejsze, muzyka czy dźwięki choć obecne i przez wprawne ucho i na dobrym sprzęcie jak najbardziej słyszalne to jednak nie związane z nią? Czy rozkładanie bokehu na czynniki pierwsze to nie jest takie doszukiwanie się szurania lewą a może jednak prawą nogą? Robiąc portret myślicie o tym żeby dobrze ukazać modelkę czy modela czy żeby bokeh wyszedł taki że innym szczeny opadną i na modelkę nawet nie spojrzą?

[m_o_b_y]

Powoli zaczyna się dyskusja w stylu ten system audio lepszy bo słychać jak gość grający na kontrabasie szura lewą nogą (tak, dokładnie słychać że to lewa a nie prawa noga). Co jest ważniejsze, muzyka czy dźwięki choć obecne i przez wprawne ucho i na dobrym sprzęcie jak najbardziej słyszalne to jednak nie związane z nią? Czy rozkładanie bokehu na czynniki pierwsze to nie jest takie doszukiwanie się szurania lewą a może jednak prawą nogą? Robiąc portret myślicie o tym żeby dobrze ukazać modelkę czy modela czy żeby bokeh wyszedł taki że innym szczeny opadną i na modelkę nawet nie spojrzą?

Na portretach fotografia ani się nie zaczyna, ani się nie kończy.
A znaczenie bokeh trudno przecenić...
Pozdrówka

[Przemek_PC]

Tylko trzeba znać umiar bo można zabrnąć w ślepą uliczkę, znam takich co słuchają dźwięków a nie muzyki i brną dalej bez opamiętania a jak już słyszą to szuranie lewą nogą to zastanawiają się czy jest taki sprzęt, który pozwoli usłyszeć ocieranie o nogawkę włosów na nogach. Chyba nie tędy droga. Patrząc na zdjęcie wyłącznie przez pryzmat jakości technicznej też można zacząć błądzić. Oczywiście pewien poziom trzeba trzymać jeśli chodzi o jakość ale bez przesady.