Sid, to o czym mówisz odnosząc się do mojego postu, nazywa się socjalizacją pierwotną, czyli naśladowaniem dorosłych i nabywaniem pewnych nawyków przez dziecko, w tym wypadku kluczowe jest otoczenie, otaczający ludzie i ich zachowania, z których dziecko bierze przykład. W późniejszym wieku to już socjalizacja wtórna, czyli przygotowanie do pełnienia nowych, innych ról społecznych, w tym wypadku psychika, charakter są kluczowe. Osoby o słabszej psychice ulegną wpływą innych osób, Ci o mocnej psychice zrobią to co sami uważają za słuszne, nie ulegając namową innych. Niestety biedni Ci o słabej psychice.