A dla ścisłości - sziftem perspektywy nie korygujesz. Aby zdjęcie z sziftem było proste jak należy - musi być zachowana równoległość płaszczyzny materiału światłoczułego do prostych, które mają być równoległe na zdjęciu, _oraz_ prostopadła oś obiektywu do tychże.
Czyli tak jak w zwykłym zdjęciu.
Szift pozwala na przesunięcie obiektu w interesujące nas miejsce kadru przy zachowaniu powyższych warunków.
Dla przykładu - fotografując architekturę, aparat musi stać poziomo, aby film / matryca były _pionowo_, gdyż linie które mają być na zdjęciu _równoległe_ są _pionowe_.
Wtedy oś obiektywu jest równoległa do fragmentu krzywizny ziemii, który na małym odcinku może być uznany za wycinek prostej (ufff, nie za dokładny jestem? (-: ) i na zdjęciu horyzont jest w połowie, początek budynku tuż poniżej (bo statyw ma pewną wysokość), na dole zdjęcia duuuużo bruku, a szczyt budynku wystaje najczęściej z kadru.
Teraz, zamiast pochylać aparat - to zawsze powoduje zbieżność perspektywy w którąś stronę - przesuwamy obiektyw poziomo w górę. Albo (jeśli możemy) ramkę z filmem - w dół.
Wtedy (pamiętajmy, że obraz na filmie jest odwrócony) horyzont naświetli się wyżej, a dół klatki będzie miejscem dla tej części budynku, która wcześniej była ucięta.
Jak znajdę to dam link do obrazka ilustrującego.

Obiektywy z sziftem lub przystosowane do przesuwania muszą mieć odpowiednio większe pole widzenia, kryjące nie tylko dany rozmiar klatki filmu, lecz o tyle więcej powierzchni o ile można je przesuwać!