Osłona na obiektyw: zwykła i "tulipan"

[qb4hkm]

Problem zaczyna pojawiać się wtedy, kiedy używamy szkieł pełnoklatkowych z puszkami APS-C... Jak miałem jeszcze system minolty, to posiadałem pewne genialne szkiełko 24-50/4... które miało okrągłą osłonę grubości około 2cm... przy używaniu go z puszką aps-c założyłem zamiast oryginalnej osłony, osłonę od innego bardzo dobrego szkiełka 70-210/4 która była rozmiarów odpowiednich dla tego obiektywu... (ciężko mi określić teraz w cm :-)) i wyobraźcie sobie, że nie powodowała ona winiety mechanicznej nawet na 24mm... Nie było też jakiejś zauważalnej na zdjęciach winiety w ogóle... sam byłem tym mocno zdziwiony...

Aaaa... znalazłem nawet swój "portret" z tym obiektywem i długaśną osłoną :-)

źródło

[akustyk]

hehe... na 17-40 jak sie zalozy oslone od 24-105 to przy 17mm jest zaczernienie, ale juz kolo 20mm ustepuje na dobre.

mowie o FF, bo w cropie nie ma wielkiego sensu zakladac tej koszmarnie wielkiej i nic w tym wypadku nie dajacej oslony na 17-40. nie zeby ten obiektyw w cropie w ogole mial duzo sensu

[qb4hkm]

na 17-40 w cropie można założyć osłonę od 17-55/2.8 IS...
ale... po co?(wykluczając +10 do lansu i +20 rispekt +perk "PRO LOOK") To szkło jest praktycznie mistrzem pracy pod światło... lepszego szkła pod tym względem nie widziałem, ani o takim nie słyszałem...

[Bahrd]

tulipan to jest zwykla oslona.

a jesli chodzi ci o porownanie tulipana z takimi dziwnymi kolnierzykami, to tulipan, wlasciwie dobrany, jest zawsze lepszy od kolnierzyka.

z malymi wyjatkami kolnierzyki biora sie tylko stad, ze nie da sie zastosowac tulipana, bo obiektyw kreci mordka.

Nie sposób sie z Kolegą nie zgodzić... i nie dodać, że ze wzrostem ogniskowej płatki tulipana się wydłużają i mogłyby łatwo się połamać.
Kołnierzyk w teleobiektywach jest - dzięki Theorema Egregium Gaussa - po prostu znacznie wytrzymalszy.

[Janusz Body]

To jest bardzo różnie.

w 24-70/2.8 przednia soczewka "jeździ" przód-tył i na szerokim końcu jest mocno do przodu a na wąskim chowa się głęboko. Tulipanek jest wykorzystywany w miarę optymalnie.

w 100-400 IS jest "tuba" więc siłą rzeczy musi być zaprojektowana na szeroki koniec czyli na 400mm mogła by być dłuższa. To samo jest na 70-200.

Na 16-35/2.8 tulipanek jest raczej maleńki i w sumie niewiele daje.

Ogólnie to dla obiektywów w których mordka nie "jeździ" przód-tył osłonka musi być projektowana na szeroki koniec. Inaczej, gdyby była robiona na średnią ogniskową, właziła by w kadr i obiektyw winietował by paskudnie.

[sebcio80]

oslona na 16-35 nie tylko niewiele daje ale tez jest upierdliwa bo bardzo szeroka i ciezko ja gdzies wsadzic do plecaka, (najczesciej wrzucam ja luzno do czesci plecaka nie przeznaczonego na foto), ta oslona w akcji bardziej spelnia role oslony mechaniczej i rzecz jasna oslony przed deszczem, bo oslony przeciwsloneczne najlepiej sprawdzaja sie jako przeciwdeszczowe


ja z moja Sigma 120-300 2.8 i z jej malutka oslona wygladam malo pro w porownaniu z Canonami 300 2.8 ;-)

[APP]

Zaleta tulipana jest taka, że pozwala na zwiększenie skuteczności działania i zmniejszenie ryzyka winietowania przez wykorzystanie faktu, że docelowe pole obrazowe jest prostokątne. To tak w jednym zgrabnym zdaniu, ale nie o tym chciałem...

O ile ogólnie nie sposób nie zgodzić się z zasadą projektowania osłon przeciwsłonecznych dla zoom'ów "pod szeroki koniec", o tyle zastanawiam się czy aby położenie stożka aperturowego obiektywu względem przedniego elementu/osłony było zawsze niezmienne? W takim układzie (zmiana położenia elementów względem stożka) osłona miałaby przecież szanse jeśli nie optymalnie, to przynajmniej znacznie "równiej" pracować na obu końcach, więc może nie jest aż tak czarno, jak czasem się to maluje? Ktoś wie jak to jest w praktyce (przynajmniej na jednym lub kilku wybranych przykładach )?

[Janusz Body]

.... o tyle zastanawiam się czy aby położenie stożka aperturowego obiektywu względem przedniego elementu/osłony było zawsze niezmienne? ....

Stożek zależy od położenia przysłony bo to jest "źrenica" obiektywu. Położenie przysłony jest stałe.

[APP]

Z rozpędu napisałem o stożku aperturowym, możnaby mnie złapać za słowo, ale wiadomo o co chodzi -stożek tworzony przez kąt polowy (fakt, jego wierzchołek z definicji leży w płaszczyźnie przysłony... dawno to już było, mam nadzieję, że nic więcej nie pokręciłem).
Zatem -jeśli przysłona nie zmienia położenia, a obiektyw się wydłuża, to ruch osłony kompensuje (przynajmniej cześciowo) zawężenie stożka przy zwiększaniu ogniskowej (tutaj wyjątkiem są oczywiście konstrukcje typu 24-70L, ale o tym konkretnym przypadku już było).
Nieco paradoksalnie więc skuteczność osłony przy zmianie ogniskowej spada bardziej w zwyczajowo droższych i bardziej zaawanowanych zoom'ach nie zmieniających gabarytów. Taka ciekawostka.

[Janusz Body]

....
Nieco paradoksalnie więc skuteczność osłony przy zmianie ogniskowej spada bardziej w zwyczajowo droższych i bardziej zaawanowanych zoom'ach nie zmieniających gabarytów. Taka ciekawostka.

Ano dokładnie tak. :-)


EDIT: Są obiektywy, które zachowują się podobnie do 24-70 (czyli fizycznie większa długość obiektywu jest na szerokim końcu) z tutką zamocowaną na "mordce". Wtedy wydłużenie nic nie daje