Tak, w tym przypadku f/2.8 bedziemy mieć tylko dla ostrzenia na nieskończonosc. Począwszy od skali 1:2 szkło będzie o ok. jedną działkę ciemniejsze, przy 1:1 o dwie.
Tak, w tym przypadku f/2.8 bedziemy mieć tylko dla ostrzenia na nieskończonosc. Począwszy od skali 1:2 szkło będzie o ok. jedną działkę ciemniejsze, przy 1:1 o dwie.
Rozpatrując kwestę czysto technicznie, to na jakieś 10 moich szkieł tylko 50/1.4 będzie miało tę wadę. Będzie ona jednak widoczna tylko przy największym otworze, a wartość błędu pomijalna bo skok pierścienia mały.Zamieszczone przez airhead
Podałem przykład poprzedniczki szkła, o którym rozmawiamy. Nie zmieniało swojej jasności w zależności od skali odwzorowania. Wartości skakały dopiero przy dołączeniu pierścieni pośrednich, ale to jest zrozumiałe.
Jarek
Zaskoczyliście mnie Panowie, i to mocno.
Nie mam zwyczaju zagłębiać się w techniczne sprawy, testy itp. Ale tym razem temat mnie zaciekawił i po pobieżnych testach wnioski są następujące:
- stałe światło tak, ale w zakresie od ok. 70-80cm do nieskończoności
- zmiana czasów przy f/2,8 - od 1/200 dla nieskończoności do 1/60-80 dla odległości minimalnej
Oczywiście są to przybliżone wyniki, bo test na szybko i z ręki, więc minimalne zmiany kadru mogły się zdażyć.
A jak to prosto i ładnie uzasadnić bez pierścieni?
EOS - conditio sine Kwanon...
Proste. W sytuacji, gdy zmienia Ci się odległość soczewek od matrycy/filmu, mechanizm jest dokładnie taki sam, jak przy pierścieniach. Co za różnica, czy dołożysz pierścień, czy coś na kształt pierścienia wysunie z siebie samo szkło?
Jarek
Widać, że to było za proste żebym sam na to wpadł tak od razu
EOS - conditio sine Kwanon...
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem