Moja przygoda z Jarre'm, czyli nie będzie Francuz pluł nam w twarz ;-)
No więc jestem szczęśliwie już "po". Fanów Jarre'a z góry przepraszam, że nie przyłączę się do bałwochwalczych peanów pod adresem ich idola. A to dlatego, że znajdowałem się w strefie zero, więc miałem okazję widzieć wszystko z bliska, na odległość pojedyńczych metrów. Ale od początku.
Od miesięcy nic nie wskazywało na to, abym miał dobrowolnie zakupić bilet :wink: Dopiero w tygodniu poprzedzającym koncert zadzwonił do mnie z Wawy mój kolega Maciek z informacją, że dostał zlecenie na zrobienie kilku zdjęć aparatami wielkoformatowymi i że chętnie widziałby mnie jako swojego pomocnika, a w zamian oferuje akredytację do strefy zero. W tej sytuacji oczywiście nie mogłem odmówić. Kilka zdań gwoli wyjaśnienia kwestii technicznych. Od kilku lat istnieje u nas w PL moda na dokumentowanie historycznych wydarzeń za pomocą aparatów wielkoformatowych - vide Gdańszczanie w Warszawie itp. Do tego celu używany jest kliszak 8"x10", lub jeśli warunki na to nie pozwalają, dwa sprzężone Sinary 4"x5" - takoż i było wczoraj w Gdańsku. W stoczni znaleźliśmy się kilka godzin przed koncertem, dostaliśmy identyfikatory i niedługo potem przewodnik wprowadził nas na dach budynku skąd miały być robione zdjęcia. Dla tych, którzy widzieli koncert w TV, lub na żywo - był to dokładnie ten sam budynek, który znajdował się za plecami głównej sceny. Koledzy zaczęli zastanawiać się jak rozstawić statywy, ale w pewnym momencie na dachu pojawił się jakiś francuski technik obsługujący znajdujące się tam 8 reflektorów i zaczął wykrzykiwać coś w stylu crazy photographers... Nie minęło kilka minut i na dach wtargnęło kilku ochroniarzy, którzy ściągnęli nas stamtąd nieomal siłą. Na nic zdały się wyjaśnienia, że to specjalne zdjęcie, że będzie na nim Jarre wraz z prezydentem Wałęsą itp. Odpowiedź była jedna - pan Jarre nie życzy sobie wykonywania jakichkolwiek zdjęć przez Polaków poza strefą dopuszczoną dla fotoreporterów. Gwoli wyjaśnienia strefa ta znajdowała się "tylko" 90 metrów od sceny. Co było robić. Zeszliśmy z całym sprzętem na dół (winda oczywiście nie działała), a organizator tej akcji (producent zdjęcia) udał się do biura Jarre'a w celu wywalczenia jakiejś zgody. Przy tej okazji istotne wyjaśnienie. Na okoliczność koncertu cała władza na terenie, gdzie on się odbywał, przeszła w ręce Francuzów! Polacy pełnili jedynie funkcje porządkowe (ściągnięto chyba ochroniarzy z wszystkich firm ochroniarskich w całym województwie), oraz typu "przynieś, podaj, pozamiataj". W strefie zero znajdowało się biuro Jarre'a, gdzie obowiązywały specjalne identyfikatory. Charakterystyczne było, jak przy mnie pojawili się Marek Niedźwiecki i Hirek Wrona i obydwaj zostali wykopani przez goryli "miszcza"
Gdzieś po 2-3 godzinach tłumaczeń, udało się wywalczyć u dyrektorki biura zgodę na zrobienie tych kilku zdjęć, pod warunkiem wszakże, że na dach wejdzie nie więcej niż 4 operatorów w towarzystwie nie mniej niż 3 ochroniarzy! Wypadło na to, że ja zostanę na dole. I dobrze, bo dzięki temu miałem okazję zrobić zdjęcia prezydentowi Wałęsie, który wraz z małżonką przyjechał w towarzystwie tylko jednego ochroniarza. Piszę o tym nie bez kozery, bo miszczu poruszał się otoczony wianuszkiem goryli i asystentów, którzy mieli ściśle określone role: poprawianie czerwonego szalika miszcza, szeptanie do ucha komplementów, usuwanie kamyków sprzed jego stóp, itp.
Sam koncert. 30 minutowy recital Stanisława Sojki przed koncertem to była pomyłka - szczęśliwie w telewizorni tego nie prezentowano. Z całą sympatią dla niego, nikt tego biednego Sojki nie słuchał; ludziska nie po to tam poszli. W połowie występu Jarre'a wyszedłem ze stoczni. Śmiertelnie zmęczony wszystkimi emocjami, głodny (ostatni posiłek to śniadanie) i generalnie zniesmaczony. Zdążyłem w domu obejrzeć jeszcze finałowe 20 minut i stwierdzam, że o niebo lepiej brzmiało to z Hi-Fi niż w strefie zero, gdzie niskie tony bardziej czuło się przeponą i całym ciałem, niż słyszało.
Wracając na koniec do motywów foto, żeby nie było to całkowicie oftopiczne. Widziałem w mojej strefie mnóstwo fotoreporterów z różnych agencji, ale tylko jedna osoba miała Nikona
A na koniec zdjęcie, jak nasza ekipa przygotowywała się w strefie zero do historycznego zdjęcia - dwa Sinary 4'x5' oraz Hasselblad z cyfrową dupką.
Jeśli z tego zdjęcia coś wyszło, to będzie ono do obejrzenia w poniedziałkowym numerze WPROST.
Odpowiedz z cytatem
Natomiast co do zaistniałych sytuacji, często tak bywa, że 'artysta' nawet sobie sprawy nie zdaje, że zaistniały jakieś incydenty. Najczęściej czuwa nad tym przedstawiciel firmy, która zajmuje się promowaniem danego człowieka. Boją się po prostu nieaturyzowanych zdjęć, pokazania czegoś, co nie powinno zostać pokazane etc etc. Nie wiem oczywiście jak było w tym przypadku, nie było mnie tam i nikogo nie staram się bronić (Jarre'a nie znam, lubię muzykę, ot co) ale jednak nie oceniałbym samego człowieka, lecz raczej tych, którzy odpowiedzialni byli za organizację koncertu od strony 'mediów'.
:rolleyes:
Zamieszczone przez rysiaczek
