Jakby to powiedzieć... po raz drugi napisałeś to samo, tylko innymi słowami, co de facto nic do naszej wymiany zdań nie wniosło. Zadałam Ci konkretne pytania, w zamian otrzymałam masę pytań retorycznych z odgórnie narzuconą tezą. Bynajmniej nie o to mi chodziło.
Zapytam jeszcze raz oczekując na bardziej konkretną odpowiedź niż:
ergo: Chcę zacząć działać w biznesie ślubnym. Chcę zarabiać na tym pieniądze. Technikę fotografowania opanowałam nieźle, w sprzęt włożyłam sporo pieniędzy, ileś tam dziesiąt tysięcy zdjęć mam już na liczniku. Mam doświadczenie w reportażu, także w tzw. ekstremalnych warunkach - ciemno, praca na wysokich iso, umiem obrabiać materiał, posiadam legalne oprogramowanie. Jedyne czego mi brakuje to doświadczenie w dokumentowaniu ślubów - jak mogę się tego inaczej nauczyć niż będąc "w akcji"? Jak mam inaczej znaleźć się "w akcji", jak oferując swoje usługi - jakby nie patrzeć czeladnika w tej dziedzinie - za darmo lub za symboliczną opłatę? Ewentualnie - obserwując pracę bardziej doświadczonego w tej dziedzinie fotografa.
W Twojej wypowiedzi, obok filippiki o frajerstwie, zabrakło jednej rzeczy: nauka też kosztuje. Jeden idzie do szkoły fotograficznej, drugi na warsztaty, a trzeci inwestuje swój czas, sprzęt i umiejętności pracując bez wynagrodzenia - to także jest sposób zdobycia umiejętności.
Jestem w stanie przyjąć argumenty o psuciu rynku, ale mam też wrażenie, że ci, którzy pracują w tym fachu, nigdy nie będą chętni do przyjmowania "czeladników" - pomagania początkującym, bo to nic innego jak hodowanie konkurencji na własnej piersi. Dlatego właśnie każdy radzi sobie tak, jak potrafi: jeden zaczyna od przepracowania 8 weekendów za darmo traktując to jako inwestycję w przyszły biznes; w końcu czas to też kapitał, który można przekuć w umiejętności, a te ostatnie - w pieniądze. Inny ma na tyle tupetu i wiary w siebie, że wchodzi na rynek bez doświadczenia i jakoś klientów zdobywa. Różne są możliwości.
Aha i mała prośba: nie pisz do mnie w rodzaju męskim, jestem kobietą![]()