Photomatix + RAW

[dream catcher]

Podsumowując:

a) nie robimy HDR z jednego RAWa, mimo tego, że się "da"
b) niższe wersje Photomatixa niż 3.1 nie obsługują poprawnie RAWów z 450d
c) jeśli ktoś korzysta z PS'a, to Photomatix staje się zbędny
d) żeby zrobić dobrego HDRa to "czeba umić"

[Janusz Body]

Podsumowując:

a) nie robimy HDR z jednego RAWa, mimo tego, że się "da"
b) niższe wersje Photomatixa niż 3.1 nie obsługują poprawnie RAWów z 450d
c) jeśli ktoś korzysta z PS'a, to Photomatix staje się zbędny
d) żeby zrobić dobrego HDRa to "czeba umić"

e) 3 RAWy to absolutne minimum. Zwykle trzeba 6 - 7 RAWów żeby dobrze pokryć całość rozpiętości tonalnej sceny.

re d) "czeba umić" i to bardzo, bardzo.


PS. Przykład Tezet-gdynia jest mało adekwatny. Ta scena się praktycznie w całości mieści w rozpiętości tonalnej matrycy. W związku z tym:

f) HDRI robi się tylko wtedy gdy scena nie mieści się w rozpiętości tonalnej matrycy. Pakowanie wszystkiego do HDRI nie ma seksu... tj. sensu chciałem powiedzieć.

[ewg]

Janusz, zgoda że nie ma sensu robić HDRa sensu stricto z jednego pliku surowego (yyy... tego... RAWa znaczy się), podobnie jak z jednego TIFFa (tak 16 jak i 8 bitów) czy JPEGa. Każdy z nich ma stałą rozpiętość tonalną i programy do ich obróbki powinny z niej korzystać w pełni i zwykle to robią.

To z czym Photomatix się kojarzy i do czego chyba jest najchętniej wykorzystywany (czasem z lenistwa i braku wyższych wymagań wobec siebie) to nie czysty HDR a Tone Mapping czyli lokalne zwiększanie kontrastów i choć "lokalne", jednak za pomocą parametrów ustalanych globalnie (dla całego zdjęcia). To tak jakby puścić zupełnie wodze parametru Clarity z ACR (i to tak x10!) a jednocześnie lokalnie korygować kontrasty (w najnowszych wersjach ACR), z tym że nie ręcznie i z rozmyslem a za pomocą tylko jedego lub dwu suwaków - automatycznie, uniwersalnie, globalnie - czyli do kitu. - Dlatego tak łatwo tu przesadzić.

Jeśli jednak komuś odpowiada ta metoda (np. ze względu na wydajność lub użyteczność dowodową niczego-nie-ukrywających i wszystko-uwydatniających fotek) to wg mnie MA SENS wykorzystywanie pojedynczych plików fotek (również surowych) w programie Photomatix.

Dawno już się nie bawiłem tym programem, ale o ile dobrze pamiętam, lepsze kolorystycznie rezultaty (jak na Photomatixa!) uzyskiwałem rozdzielając zewnętrznie, czyli w ulubionej wywoływarce, plik surowy na kilka TIFFów udających bracketing ekspozycji - ale tylko ze względu na kolor, bo teoretycznie obie metody ("zewnętrzna" i "wewnętrzna") powinny dać rezultat podobnej jakości...

ps Również witam!

[Janusz Body]

.....
To z czym Photomatix się kojarzy i do czego chyba jest najchętniej wykorzystywany (czasem z lenistwa i braku wyższych wymagań wobec siebie) to nie czysty HDR a Tone Mapping czyli lokalne zwiększanie kontrastów i choć "lokalne", jednak za pomocą parametrów ustalanych globalnie (dla całego zdjęcia). To tak jakby puścić zupełnie wodze parametru Clarity z ACR (i to tak x10!) a jednocześnie lokalnie korygować kontrasty (w najnowszych wersjach ACR), z tym że nie ręcznie i z rozmyslem a za pomocą tylko jedego lub dwu suwaków - automatycznie, uniwersalnie, globalnie - czyli do kitu. - Dlatego tak łatwo tu przesadzić......

Hmmmm... bo ja wiem? Tone Mapping to w zasadzie rzutowanie. Rzutowanie z jednej ogromnej przestrzeni o rozpiętości kilkunastu EV (nawet 32 bity mogą być niewystarczające) do 16 albo i tylko 8 bitów. Takie "ścieśnianie histogramu" liczącego sobie "metr" do tylko "10 cm" z ewentualnym wyborem "punktu neutralnego". Czy to podnosi kontrasty? Raczej dokładnie odwrotnie. "Scieśnianie histogramu" zmniejsza kontrasty a "rozciąganie histogramu" zwiększa. HDR w koncowym efekcie musi "scieśnić histogram" rzutując go na te 8 bit. 8 bit to baaaaaardzo teoretycznie 8 EV a wizualnie jakieś 6 EV maksimum.

Hmmmm... mam nadzieję, że powyższy wywód jest wystarczająco zagmatwany, co spowoduje burzliwą dyskusję.

Clarity działa trochę inaczej. Szuka krawędzi i "przyciemnia-rozjaśnia" otoczenie. Wykonuje coś podobnego do normalnego ostrzenia typu "smart sharpen" czy moja akcja, tyle że robi to na dość dużym obszarze w sporej odległości od krawędzi. To trochę poprawia kontrast lokalny i obrazek staje sie "klarowniejszy" (od Clarity) czyli czyściejszy.

Dla mnie używanie Photomatixa do wołania RAWa to takie "nakręcanie zegarka kłonicą". Chociaż szczerze mówiąc Photomatix używa DCRAWa Pana Trumny czyli Coffina więc wywoływarkę RAWów ma zaimplementowaną.


EDIT: Photoshop CS3 i CS4 mają Tone Mapping dużo lepiej zrobiony niż Photomatix, chociaż można obydwoma uzyskać bardzo zbliżone obrazki.

[ewg]

Tone Mapping w Photomatixie na ustawieniu domyślnym (Details Enhancer) to nie jest proste ścieśnianie histogramu ani proste rzutowanie (ładne i trafne tłumaczenie - dziękuję!) jednej przestrzeni w inną. Owszem, tak działa ów Tone Mapping, ale z przełączeniem trybu na Tone Compressor. Myślę, że to co widujemu w różnych amatorskich galeriach tak często i zwiemy potocznie "HDR" i kojarzymy z Photomatixem to zdecydowanie efekt działania Tone Mapping'u rozumianego jako i włączającego Details Enhancer (i o tym pisałem poprzednio). Tutaj histogram traktowany jest wybiórczo - jego krókie fragmenty są rozciągąne i nakładane na siebie, inne, długie fragmenty ekstremalnie ścieśniane lub wręcz odwracane a całokształt histogramu, że tak powiem idealizowany (żeby była ładna górka). - To tak od strony histogramu rzecz opisując. ;-) - Dlatego tak łatwo przychodzi tu na myśl suwak Clarity oraz lokalne poprawki z ACR - choć na pewno nie wprost.