Pisałem o GO i bokehu, ale niech będzie że masz racjęZamieszczone przez Paenka
arturs ;pGO zależy od 3 rzeczya nie 2;p
1. ogniskowej obiektywu
2. wartośći przysłony
3. odległości od fotografowanego obiektu <- jeśli masz długą ogniskową a dużą wartość przysłony to możesz właśnie dzięki odległości od obiektu fotografowanego( i tła dla tego obiektu) zawalczyć z odpowiednim rozmyciem ...ja mam tamrona kitowego 80-210 (czy jakoś tak) na dluzszym koncu ma 5,6 i bardzo ładnie rozmywa (wg mnie) tło ;p
a ilość listków wpływa na kształt bokehu, im więcej listków tym okraglejszy i bardziej gładki ten bokeh wychodzi...jakoś tak to chyba było
jak jest z czego wybierać.. część z pokazanych tu zdjęć ma ewidentnie za krótkie czasy - oczywiście wtedy ruch się "mrozi" ale za to na zdjęciu wychodzi wiszący koń.. a tu chodzi o to żeby oddać na nieruchomym przecież kadrze wrażenie ruchu.. i tu kluczem jest panoramowanie i ćwiczenia, ćwiczenie, ćwiczenia - seria oczywiście nie zaszkodzi..ja bym koleżance doradziła aby spróbowała strzelać seriami po 3-4 zdjęcia i wybierała nie tylko te technicznie najlepsze ale tez te gdzie jeździeć ma odpowiedni wyraz twarzy...jakaś determinacja, zacięcie...bo na tych dotychczasowych to raczej konsternacja i zakoczenie;p może uda ci się też dobrać przysłonę tak aby nie tylko głowa konia ale też jeźdzca łapała sie w GO
te ostatnie są już wg mnie lepsze od pierwszych (przynajmniej ich kompresja nie zabija)
eee.. na analogu też jakoś się dało.. nawet zenitem..
no... na forum o labradorach czytuję.. ciężko taką twardą zawodniczkę do pionu postawić
Odpowiedz z cytatem