Fotografia oczami "ekspertów"

[akustyk]

ewg,
a pomyslales o tym, ze to czym dla Ciebie sa reguly (mam wrazenie, ze bez mala dekalogiem) dla innych sa zamierzchlymi gotowymi rozwiazaniami, rownolegle do ktorych opracowali juz sobie szereg wlasnych, nierzadko ciekawszych i bardziej wyrafinowanych?

istnieje miliard mozliwosci zrobienia dobrego zdjecia. czy to pod wzgledem wykonania czy kompozycji kadru. tu nie ma ogolnych zasad, ktore okreslaja prawidlowosc.
powszechna zasada jest sens i konsekwencja tego co robi autor. na to nie ma definicji ani wzorow. jesli nauczysz sie zyc z faktem, ze nie wszystko jest mierzalne i mozliwe do oceny z gotowego wzoru, to mozesz miec calkiem duzo przyjemnosci z ogladania sztuki i bawienia sie w nia. to jest trudne, ale da sie zrobic.

fotografia artystyczna nie potrzebuje sformulowanych zasad. co nie oznacza, ze je tylko i wylacznie odrzuca, bo one czesto funkcjonuja. tylko ze rownolegle do innych i nie w sferze swiadomosci (z ktora borykaja sie mlodzi adepci sztuk plastyczny, zwlaszcza Ci podchodzacy do nich z linijka i katomierzem) a podswiadomosci, jako podpowiedz.

[ewg]

ewg,
a pomyslales o tym, ze to czym dla Ciebie sa reguly (mam wrazenie, ze bez mala dekalogiem) dla innych sa zamierzchlymi gotowymi rozwiazaniami, rownolegle do ktorych opracowali juz sobie szereg wlasnych, nierzadko ciekawszych i bardziej wyrafinowanych?

No i tego się obawiałem. Że w miejsce X sobie wstawicie ewg. :neutral: Niestety nie znalazłem lepszej metody na zadanie takiego pytania jak w poprzednim poście, wiec od razu z wyraźnej już konieczności dopowiem: Nie mówimy tu o mnie ani chyba nawet o żadnym innym "szczerze" fotografującym - a o drugiej stronie czyli dość złożonym zjawisku jakim jest opinia publiczna, która to myśli raczej szablonowo i przejawia się takimi komentarzami jak w zamieszczonym na wstępie tłumaczeniu.

Może rzeczywiście za bardzo teoretyzuję, ale to całkowita wina doskonałej intrygi z jakiej powstał ten wątek. ;-)

[akustyk]

Nie mówimy tu o mnie ani chyba nawet o żadnym innym "szczerze" fotografującym - a o drugiej stronie czyli dość złożonym zjawisku jakim jest opinia publiczna, która to myśli raczej szablonowo i przejawia się takimi komentarzami jak w zamieszczonym na wstępie tłumaczeniu.

no wiesz... albo sie robi cos wartosciowego, albo dla opinii publicznej. z tego drugiego wychodza Mandaryny i inne Dody, o ktorych nikt nie pamieta po 2-3 latach. a jesli sie robi cos naprawde wartosciowego...

przejmowanie sie opinia publiczna jest ostatnim, co majacy potencjal artysta powinien robic. opinia publiczna to mamonie, ktorzy usilnie probuja sprowadzic wszystko do juz znanych standardow ("widz powinien ogladac to co juz widzial, zeby nie musial sie zastanawiac, czy mu sie to podoba"), badz odrzucic. jesli robisz cos wartosciowego - naprawde nie powinienes sie takimi mamoniami przejmowac

[iREM]

ewg,
jesli nauczysz sie zyc z faktem, ze nie wszystko jest mierzalne i mozliwe do oceny z gotowego wzoru, to mozesz miec calkiem duzo przyjemnosci z ogladania sztuki i bawienia sie w nia. to jest trudne, ale da sie zrobic.

To co napisałeś to cenna wskazówka i pewnego rodzaju mądrość życiowa (bez wazeliny ;-)
Jest jednak pewne ale. Postrzeganie ulega niestety trendom. I nie bardzo wierzę, że odbiorca dojrzewa do sztuki. Ilu artystów za życia nie doczekało się uznania. Czy ich dzieła potrzebowały czasu jak dobre wino? Nie sądzę. To społeczeństwo znudzone pewnymi formami stopniowo zaczęło odczuwać tęsknotę za czymś innym. Oczywiście nie da się porównać (ani zmierzyć) wrażliwości kilku różnych pokoleń. Czas często płata figle, wywracając postrzeganie do góry nogami. Może za 50 lat okaże się, że będzie potrzeba mierzalności i perfekcyjnej symetrii? ;-)
Ostatnio miałem przyjemność obcowania ze sztuką pewnej kobiety (nie dawno odkrytą przez naszą społeczność), która nagle wypłynęła przy okazji jednego pomysłu. Nagle są wystawy i prezentacje. Mimo rzeczywistego braku warsztatu, co miałem okazję namacalnie sprawdzić. Może ona nigdy nie pozna tych zasad i już zostanie na zawsze artystką?

[ewg]

("widz powinien ogladac to co juz widzial, zeby nie musial sie zastanawiac, czy mu sie to podoba"),

- Albo znaleźć w podpisie nazwisko, które często wyskakuje na googlu. ;-)

jesli robisz cos wartosciowego - naprawde nie powinienes sie takimi mamoniami przejmowac

Właśnie! Jeśli X robi cos wartościowego, to nie powinien. ;-)

...Chyba, że umiera z głodu (X rzecz jasna)? :rolleyes:

[MacGyver]

fotografia artystyczna nie potrzebuje sformulowanych zasad. co nie oznacza, ze je tylko i wylacznie odrzuca, bo one czesto funkcjonuja. tylko ze rownolegle do innych i nie w sferze swiadomosci (z ktora borykaja sie mlodzi adepci sztuk plastyczny, zwlaszcza Ci podchodzacy do nich z linijka i katomierzem) a podswiadomosci, jako podpowiedz.

Dokładnie tak. Fotografia jest sztuką plastyczną i jej tworzenia nie da się sprowadzić do kątów prostych, pierwiastków i całek. Nie ma przepisu na dobrze skomponowany obraz fotograficzny... i nigdy nie będzie, inaczej wszystkie zdjęcia pejzażowe sprowadzał by się do kadru podzielonego na 3 z drzewkiem lub skałką w mocnym punkcie.

P.S. Do czego ten Świat doszedł, żeby takie manifesty musieli wygłaszać inżynierowie :-D

[Kolaj]

McGyver, co do zasady się z Tobą zgadzam. Natomiast jeżeli widzę, dajmy na to, pejzaż, na którym leci horyzont, co załóżmy dodatkowo, od razu rzuca się w oczy, to chcę wierzyć, że taki jego układ jest wynikiem zamysłu artysty a nie tylko przypadkiem.

[MacGyver]

McGyver, co do zasady się z Tobą zgadzam. Natomiast jeżeli widzę, dajmy na to, pejzaż, na którym leci horyzont, co załóżmy dodatkowo, od razu rzuca się w oczy, to chcę wierzyć, że taki jego układ jest wynikiem zamysłu artysty a nie tylko przypadkiem.

Pytanie czy leci tylko horyzont, czy reszta elementów też. Ziemia nie jest płaska i gładka więc prosty horyzont na zdjęciu oznacza często poprawianie rzeczywistości.

[Kolaj]

Pytanie czy leci tylko horyzont, czy reszta elementów też. Ziemia nie jest płaska i gładka więc prosty horyzont na zdjęciu oznacza często poprawianie rzeczywistości.

Wydaje mi się, że wiesz, o co mi chodzi 8) Rzeczywistość można oddać wiernie, można ją też zniekształcać. Jedno i drugie powinno być przemyślane.

[iREM]

Wydaje mi się, że wiesz, o co mi chodzi 8) Rzeczywistość można oddać wiernie, można ją też zniekształcać. Jedno i drugie powinno być przemyślane.

PIĘKNIE TO PODSUMOWAŁEŚ! Świadomość rzeczywiście może tu być wykładnikiem wielkości!