Fotografia B&W uczy bardziej ?

[Quadrifoglio]

Zapewne nie raz stawialiście sobie pytanie, co takiego jest w fotografii czarno-białej, że zwykle niesie ze sobą ładunek emocjonalny większy niż fotografia kolorowa.
Dlaczego tak jest, można omawiać na szereg sposobów. Mnie natomiast
chodzi o coś innego.
Czy nie uważacie, że właśnie ze względu na wymagania jakie niesie ze sobą
fotografia czarno biała, takie jak np. myślenie plamą (światłem), kompozycją,
sytuacją, przekazem ... itd. nie jest dobrą radą dla wszystkich zaczynających
swoją przygodę z fotografią nie albumowo-rodzinną, świadomie zrezygnować,
przynajmniej na jakiś czas z fotografowania w kolorze i uczeniu się fotografowania na fotografii czarno-białej ?

[DoMiNiQuE]

imo fotografia kolorowa jest "trudniejsza" z prostego powodu ...do kompozycji dochodzi kolor

[schabu]

nawet wywołać film kolorowy samemu jest trudniej

[stdanielo]

Ja uwielbiam B&W ale tylko na negatywie, nawet sobie pod tym katem dokupiłem ostatnio kolejny korpus , bo szlag mnie trafia, jak w cyfrze patrzę w ten malutki wizjerek

[M@riusz]

Myślę, że nie należy rozpatrywać kwestii fotografi czarno-białej i kolorowej jako "łatwiejszej" i "trudniejszej". Każdy z tych rodzajów fotografii jest po prostu inny. Dawniej, gdy dominowała cz-b, a fotografia kolorowa była czymś "ekskluzywnym" i rzadkim, często słyszało się poglądy o większym stopniu trudności przy robieniu zdjęć kolorowych. Teraz, gdy kolor w fotografii jest rzeczą powszednią, słyszy się czasem głosy o wyższości fotografii cz-b. Śmiem twierdzić, że oba te poglądy nie do końca są prawdziwe :wink: .

W obu rodzajach fotografii inne elementy bierze się pod uwagę jako dominujące i istotne dla zdjęcia. Na pewno elementy fotografii cz-b są przydatne do robienia zdjęć kolorowych, ale nie demonizujmy jej jako "lepszego" rodzaju fotografii. Starsi fotograficy, którzy uczyli się swojej sztuki na cz-b i dopiero potem przeszli na kolor często uważają taką drogę uczenia się fotografii za jedynie słuszną. Ja nie do końca jestem o tym przekonany .

Tak czy inaczej dobry fotograf powinien posiadać wiedzę dotyczącą obu rodzajów fotografii. Tryb w jakim będzie tą wiedzę zdobywał jest raczej kwestią drugorzędną.

M@riusz

[rolaj]

Ostatnio coraz częściej fotografia cz-b uważana jest jako lepszy, szlachetniejszy środek wyrazu. Po części wynika to z potrzeby odróżnienia się od powszechnie dostępnej, łatwej (pozornie), masowo uprawianej fotografii cyfrowej, czytaj barwnej. To ta "ekskluzywność" o której w poście poniżej.
Jeśli natomiast czegoś trzeba się nauczyć z czasów fotografii cz-b, to wszystkiego, co właściwie nie uległo zmianie i wciąż obowiązuje. Podstaw fotooptyki np., zależności takich jak np stosunek czasu naświetlania do wielkości przysłony i wielu innych rzeczy. O kompozycji nie wspomnę. Masa ludzi robiących niezłe nawet zdjęcia cyfrowkami, nie ma o tym pojęcia. Wcześniej czy później ta niewiedza staje się problemem.

[MacGyver]

Fotografia kolorowa i czarno-biała to jednak trochę inne środki wyrazu, i na co innego należy kłaść w nich nacisk (z wyłączeniem oczywiście ratowania zdjęć z na których nie udał się kolor, poprzez przerabianie ich na B&W). Jakkolwiek kompozycja ważna jest niezależnie od przyjętej techniki to w zdjęciu kolorowym należy ją budować w oparciu o odpowiednie ułożenie barwnych "plam" w kadrze w czarno-białym zaś nacisk należy położyć raczej na odpowiednie ustawienie i skontrastowanie konkretnych kształtów. Dlatego też ciężko nauczyć się fotografii barwnej, operując obrazem bezbarwnym i na odwrót.

[swnw]

Fotografia kolorowa i czarno-biała to jednak trochę inne środki wyrazu, i na co innego należy kłaść w nich nacisk (z wyłączeniem oczywiście ratowania zdjęć z na których nie udał się kolor, poprzez przerabianie ich na B&W). Jakkolwiek kompozycja ważna jest niezależnie od przyjętej techniki to w zdjęciu kolorowym należy ją budować w oparciu o odpowiednie ułożenie barwnych "plam" w kadrze w czarno-białym zaś nacisk należy położyć raczej na odpowiednie ustawienie i skontrastowanie konkretnych kształtów. Dlatego też ciężko nauczyć się fotografii barwnej, operując obrazem bezbarwnym i na odwrót.

Nic dodać nic ująć. Bardzo wyważona wypowiedź. Ja zaczynałem od czarno białej, przeszedłem okres kiedy kolor był egzotyką, potem stał sie normalny i naturalny - bo taki jest w istocie jako, że prawie wszyscy widzimy kolory. W obu gatunkach trzeba miec iskrę bożą żeby coś osiągnąć. W malarstwie jest podobnie. Są mistrzowie węgla, ołówka i szkiców, są też mistrzowie koloru. To pierwsze nie przeszkadza drugiemu, podobnie jest chyba w fotografii.

Pozdrowienia, swnw.

[rolaj]

Jakkolwiek kompozycja ważna jest niezależnie od przyjętej techniki to w zdjęciu kolorowym należy ją budować w oparciu o odpowiednie ułożenie barwnych "plam" w kadrze w czarno-białym zaś nacisk należy położyć raczej na odpowiednie ustawienie i skontrastowanie konkretnych kształtów.

Bym polemizował, czy to akurat tylko o to chodzi. Ale to temat na odrębny wątek. Uważam tylko, że dobrze jest znać kanony (choćby po to, by je świadomie łamać) powstałe znacznie wcześniej niż jakakolwiek fotografia.

[MacGyver]

Bym polemizował, czy to akurat tylko o to chodzi. Ale to temat na odrębny wątek.

Wiadomo, nie tylko o to. Pominąłem zupełnie kwestię światła, ale ta jest zależna w głównej mierze od efektu, jaki chcemy osiągnąć i nie da się jej w prosty sposób usystematyzować, przyjmując jako kryterium podział na kolor i czarno-biel.

Uważam tylko, że dobrze jest znać kanony (choćby po to, by je świadomie łamać) powstałe znacznie wcześniej niż jakakolwiek fotografia.

Znać lub czuć, a najlepiej i jedno i drugie :-)