Nigdy nie przepraszaj za ludzkie odruchy i gesty. Za mało ich mamy na codzień. Często kłócimy się, spieramy o jakieś głupie, zupełnie nieistotne sprawy. Dopiero takie wydarzenie może wyzwolić w nas tę cząstkę współczucia i (sorry za słowo) miłości do innych ludzi. Co wiem o Tobie? Kilka fotograficznych postów, wiem że jesteś kanonierem, wiem że podobnie jak ja jesteś makjuzerem i chyba grafikiem, podobnie jak ja. Ale to tylko nasze cienkie powłoczki. To co w środku, najważniejsze, tego do końca nie znamy.

Mnie też zmarł Tata, i najukochańsza przyjaciółka - Babunia. Dawno już wprawdzie, ale brakuje mi ich bardzo. Najbardziej brakuje mi tego, że ani Tata ani Babcia nigdy nie poznali mojej 6-miesięcznej córci. Mogę sobie tylko wyobrazić jak bardzo by się cieszyli...

Bardzo Ci współczujemy (chyba wszyscy tu obecni). Życzę Ci żeby Twoja Mama zawsze nad Wami czuwała (czy w to wierzysz, czy nie).
Oprócz wspomnień zostaną Ci pewnie zdjęcia i kiedy opadnie rozpacz a przyjdzie pustka - na pewno z ochotą będziesz wracał do zdjęć z przeszłości.
Pozdrawiam bardzo ciepło. Nie zapominajmy robić "zwykłych" portretów naszym najbliższym, bo kiedyś może nam ich zabraknąć. [*]