kompozycja
nie wiem - nie znalazłem- czy był na tym forum wątek poświęcony tylko i wyłącznie zasadom kompozycji sposobom komponowania i ciekawych nietypowych...?? może ktoś by na początek coś wyskrobał a potem możnaby podyskutowac i ewentualne przykłady przytaczać...??
no widzę że temat trudny lub banalny skoro cisza...?? A może podyskutować na temat jak często i kiedy używamy świadomie pewnej zasady a jak często eksperymentujemy, a jak często łapiemy na szybko chwilę a potem przekadrowujemy (np w sporcie) mnie kiedyś trójpodział wszedł tak głęboko w łeb że we wszystkim bym go stosował na szczęście próbuje mysleć czasem...
Jak chcessz dyskutowac to prosze bardzo. Ja np. zasad uzywam tylko w portretach. Tak po za tym zasad nie uzywam bo zasady sa po to aby je łamać. Jak robię inne zdjęcia to tylko tak jak mi się podobaja. to chyba tyle a ty??????
makerb, napisałeś posta w nocy i o siódmej rano się niecierpliwisz, że nikt nie odpisałCierpliwości.
Co do tematu - zasad jest sporo, wszystkie zacne i ważne, mądre.
Ja jednak dostaję białej gorączki, jak mi ktoś pod moim (a czasami i pod cudzym) zdjęciem pisze, że niby ładne, że OK, ale kompozycja źle ustawiona. Bo mocne punkty nie są mocne, bo połowa kadru pusta, bo nie na jakiejś tam linii itd, itp.
Kompozycja dla mnie ma balansować konkretne zdjęcie, lub tego balansu celowo pozbawiać. W ten sposób pejzaż będzie statyczny, potężny, przygniatający lub ostry uciekający, dynamiczny, dziki.
Stosowanie książkowych regułek, ma sens jeśli jest świadome i wiadomo do czego służy. Ja na przykład celowo olewam takie zasady i komponuję zawsze podle mojego wyczucia i zmysłu estetyki. Każde zdjęcie w ten sposób próbuję podejść inaczej.
Te zasady nie wzięły się znikąd, większość wynika ze sposobu w jaki patrzymy na świat. Znakomita większość zdjęć będzie znacznie silniej oddziaływać na odbiorcę jeśli będzie się przestrzegać tych zasad. Łamanie zasad jest dla mistrzów, którzy potrafią wymyślać własne. Stosowanie klasycznych zasad w większości przypadków ma sens, łamanie ich ma sens gdy jest świadome i wiadomo do czego służy. Jeśli ktoś rozumie jakąś zasadę, a nie tylko jej się nauczył na pamięć, to stosowanie tej zasady zawsze będzie świadome.
Zawsze gdy staram się łamać zasady to potem jestem rozczarowany nie zawsze od razu, czasem dopiero po jakimś czasie oglądania go (w miesiącach) i zdejmuję z tablicy.
Polecam książkę "Teoria widzenia" - Władysława Strzemińskiego, nie jest to książka o fotografii, a właśnie o zasadach kompozycji, skąd wynikają kiedy pojawiły się w sztuce i w jaki sposób działają. Moim zdaniem to jest pozycja numer jeden jeśli chodzi o kompozycję.
!!! Łączenie podwójnego wpisu !!!
Indywidualny zmysł estetyki oczywiście może podpowiadać to samo co zasady i tak często jest u osób, które już napatrzyły się na dzieła sztuki.
Ostatnio edytowane przez michalab ; 03-07-2007 o 20:46 Powód: Automerged Doublepost
problem w tym, że jeśli ktoś będzie podchodził do fotografii na zasadzie linijki i cyrkla przy komponowaniu kadru (nie ma żartów, tak czynili mistrzowie renesansu!) to po pierwsze ograniczymy swoje możliwości twórcze, po drugie wpadniemy w fatalną pętlę powtarzania ogranych tematów. Skoro wszyscy pojmują podobnie piękno, to spojrzenie nietypowe, może brzydkie, może zezowate - ma szansę się odróżnić, ma szansę coś wnieść. Oczywiście jeśli to ciekawe spojrzenie. Oczywiście nieustanne łamanie reguły jest regułą, nie o to mi chodzi, ale o patrzenie na zdjęcie jak na obraz oddziałujący na moją wyobraźnię, zmysły, a nie jak na szablon z wstawionym innym ale podobnym do wielu tematem.
ciekawe czy Michał Anioł był świadom i wiedział czemu tak a nie inaczej komponuje.Zamieszczone przez michalab
Czasami próbowałem nie wgłębiać sie w zasady kompozycji siadając przed zwykłym domem z pustaka i próbowałem go pokazać kilkoma fotami w jak najciekawszy sposób... taki miniwarsztat. czasem sie udawało coś wymodzić ale to nie sztuka mi sie wydaje,że jest tylko jakies takie kombinacje - widać nie mam tego DARU...
Oczywiście, akurat on i jemu współcześni byli tego bardzo świadomi.
Polecam też muzeum Picassa w Barcelonie, jest tam dużo mało znanych dzieł, z czasów kiedy był jeszcze bardzo młody (są nawet jego dzieła z czasów dzieciństwa). Jest też już z dorosłego okresu seria modyfikacji obrazu (Byłem tam dawno temu ale z tego co sobie przypominam to jest to "Las Meninas" Velasqueza), która świetnie pokazuje, jak Picasso patrzył na sztukę, jak doszedł do swojego stylu, jak łamiąc reguły tworzył nowe.
Takich przykładów w tym muzeum jest więcej, świetnie pokazuje, że to nie są koncepty wzięte z sufitu ale wystudiowane. Tam naprawdę widać geniusz jak na dłoni, nawet jeśli komuś nie odpowiada jego twórczość.
Ostatnio edytowane przez michalab ; 03-07-2007 o 22:39
Ja mam niestety bardzo analityczny sposób myślenia i odkąd zacząłem się interesować fotografią to powoli zacząłem to wykorzeniać bo przeszkadza :-). To jest tak że po pewnym czasie patrząc w wizjer aparatu widzi się już "zdjęcie" a nie obraz w wizjerze (nie wiem czy jasno się wyrażam :-) ) tzn. nabiera się takiego czucia że najpierw się widzi czy kadr jest dobry, a dopiero potem zauważa że to dlatego że jest dobra kompozycja i ew. się ją lekko poprawia / modyfikuje.
Stary temat, ale mało opisane zasady kompozycji. Wykopałem, bo może ktoś jeszcze dopisze coś fajnego?
Pozdrawiam
>>>--------> założyłem sobie bloga <--------<<<
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem