RAWy zupełnie nie potrzebne.

[DoMiNiQuE]

Popieram autora postu. Zauważylem że RAW to ulubiony format "onanistów" którzy skupiają się na laboratoryjnej czystości technicznej zamiast na przekazie fotografii. Sztuka dla sztuki i tyle.

Wypraszam sobie :razz:

[Viracocha]

Popieram autora postu. Zauważylem że RAW to ulubiony format "onanistów" którzy skupiają się na laboratoryjnej czystości technicznej zamiast na przekazie fotografii. Sztuka dla sztuki i tyle.

Jak ja lubię te uogólnienia... Każdy ma swoją teorię - jedynie słuszną. Robiący w RAW-ach to "onaniści sprzętowi", w JPG-ach - lamerzy, a noszący czerwone skarpetki - geje.
Prawda jest taka, że równie dużo "onanistów sprzętowych" nie robi w RAW-ach, bo nie wie co z nimi później zrobić. Jeśli nie używasz RAW-ów i Ci to pasuje, to w porządku, ale nie wysnuwaj dziwnych teorii na temat tych, którzy z nich korzystają, bo być może są im potrzebne i potrafią z nich "wyciągnąć" więcej niż z JPEG-ów.

[mor_feusz]

.......
Tylko pozazdrościć. Ja tam od zawsze miałem kłopoty z obróbką RAW - dalej zresztą mam.

Kto jak kto ale Janusz Ty to napewno nie masz klopotow z wywolywaniem (nasz RAW guru).
Pozdrawiam

[greg7878]

Oj. Fotografia ma dawać przyjemność. Spór o format zapisu obrazu w aparacie do niczego nie prowadzi. Ja zaczynałem we własnej ciemni - i to było to. Laby mocno zmniejszyły u mnie radość z robienia zdjęć - dopiero inwestycja w cyfrę przywróciła mi pełnię frajdy. Lubię bawić się zdjęciami - a tutaj RAW jest niezastąpiony. Janusz Body ( kopalnia wiedzy fotograficznej ) ma rację , RAW niewątpliwie nie jest dla każdego , chociaż ja akurat temat tego wątku uważam za prowokację ... Temat zresztą chyba został już wyczerpany.... Pozdrawiam ( zwłaszcza pana Janusza ).

[LFB]

Ja się zgadzam z Januszem tylko poszedł bym nieco dalej. Dla 97% użytkowników profesjonalnych fotografujących dla dzienników oraz amatorów wystarczający jest średnio skompresowany jpg o rozdzielczości 4Mpix. Można zatem robić takie zdjęcia tyle że jest jedno ale. Jeśli zrobimy kiedyś zdjęcie naszego życia, tak przypadkiem to strasznie będzie szkoda że ma tylko 2Mpix i zniekształcenia od kompresji
Najrozsądniejszym rozwiązaniem faktycznie jest robienie w RAW+JPEG, dla 90% ujęć mamy sprawę załatwioną na wejściu, natomiast pozostałe 10% możemy !! poprawić i często uratować. Bynajmniej nie radził bym kasować RAWów nawet jeśli jpg jest udany bo zawsze może się okazać że kiedyś będziemy chcieli coś szczególnego zrobić z danym zdjęciem i RAW będzie nieoceniony. Tak wiem każdy ma przed oczami te płytki na które trzeba to wszystko zgrywać, ale to się zmieni, ciągle się zmienia, góra 1,5 roku i pod strzechy większości z nas zawitają nagrywarki Blue Ray, no i na jednej płytce zmieści się 25 a nie 4 GB, a taki cake na 50 płytek naprawdę wiele miejsca nie zajmuje.
Resumując warto sobie ułatwiać życie i JPEG to nam daje, ale warto też mieć szansę na maksymalny komfort kształtowania efektów swojej pracy czy hobby a to nam daje RAW.

[Viracocha]

Oj. Fotografia ma dawać przyjemność. Spór o format zapisu obrazu w aparacie do niczego nie prowadzi. Ja zaczynałem we własnej ciemni - i to było to. Laby mocno zmniejszyły u mnie radość z robienia zdjęć - dopiero inwestycja w cyfrę przywróciła mi pełnię frajdy.

Mam to samo , ale i tak kombinuję, żeby BW znowu w ciemni robić.

[gwozdzt]

Jeśli zrobimy kiedyś zdjęcie naszego życia, tak przypadkiem ...

Mnie się wydaje, że zdjecia życia nie da się zrobić przypadkowo. (no chyba, żeby jakieś reporterskie ... :-))

[LFB]

Mnie się wydaje, że zdjecia życia nie da się zrobić przypadkowo. (no chyba, żeby jakieś reporterskie ... :-))

Raczej reporterskie ale z tym to chyba może być różnie ;-) .

[remol71]

Ciekawie podany temat. Pozwolę sobie przedstawić punkt widzenia amatora Robię tylko RAW-y. Nie dlatego, że jestem wybitnym estetą, jestem zwyczajnym amatorem, fotografuję głównie moje wycieczki turystyczne, troche portretu, trochę do kotleta, jednym słowem co sie da. Za poprzedniej komuny byłem posiadaczem Zenita i lubiłem slajdy. Problemem była zawsze temperatura światła, nie posiadałem filtrów korekcyjnych, gdyż przekraczało to moje mizerne możliwości finansowe. Nie miałem czym walczyć z zafarbem. Jedną z zalet fotografii cyfrowej jest RAW, gdzie mogę sobie bez najmniejszego problemu wprowadzić stosowna korekcję balansu bieli. Czynność nie jest uciążliwa nawet przy setkach plików. Często używam wzorca bieli i wykonuję zawsze kilka dodatkowych zdjęć, na których w sposób banalny dokonuję kalibracji. Usawienia przenoszę na kolejne RAW-y i tyle. Czasem przy wysokim kontraście oświetlenia podciągam cienie, robię jpeg-a i koniec zabawy. Wyostrzania zazwyczaj nie stosuję, gdyż nie lubię zdjęć trącających sztucznością. Co do szumów, to specjalnie z nimi nie walczę, na papierze szumu nie widać. Nie lubię natomiast aparatów, które same odszumiają. Razi mnie widok jesiennego liścia, który ma jednolitą zółtą powierzchnię i wygląda jak plastikowy, bo ktoś za mnie postanowił zrobić mi "dobrze" i odszumił obraz brutalnie mordując drobne detale. To była zresztą główna przyczyna pozbycia się N D50. Podsumowując, jestem amatorem, nie pretenduję do tytułu artysty, maniaka, czy onanisty, ale jako świadomy Obywatel IVRP mam prawo do robienia fotografii technicznie nienagannych. To umożliwia mi RAW. KONIEC.

[muflon]

To ja tez przedstawie "punkt widzenia" Dla mnie praca z RAWami jest po prostu... szybsza.