Bardzo ładnie i przystępnie zostało to opisane tutaj:

http://akson.sgh.waw.pl/~smalaz/ksiazka/r04.html

Skala głębi ostrości jest używana w celu ustawienia pierścienia nastawiania ostrości na odległość hiperfokalną dla danej wartości przesłony. Odległość hiperfokalna jest to taka odległość na którą nastawiona jest ostrość, że wszystko od połowy tej odległości aż do nieskończoności obejmuje głębia ostrości. Aby określić tą odległość dla danej wartości przesłony musisz ustawić pierścień ostrości tak aby znak nieskończoności na skali głębi ostrości znajdował się ponad liczbą użytej przesłony. W ten sposób wiesz, że głębia ostrości będzie rozciągać się aż do nieskończoności.

Odległość do najbliższego punktu objętego głębią ostrości możesz odczytać po przeciwnej stronie skali nad znacznikiem odpowiadającym aktualnie używanej przesłonie. Odległość do punktu na który nastawiłeś ostrość to odległość hiperfokalna. Odległość ta jest zawsze dwa razy większa od najbliższego punktu do którego sięga głębia ostrości. Możesz wykorzystać tą zależność w celu zmaksymalizowania głębi ostrości na fotografiach. Załóżmy, że ze skali na obiektywie wynika, że głębia ostrości rozciąga się od 2 metrów do nieskończoności. Odległość ostrzenia będzie równa w tym przypadku 4 metry. Teraz musisz się upewnić, że najbliższy obiekt na pierwszym planie jest oddalony o 2 metry. W wizjerze będzie on wyglądał nieostro gdyż patrzysz na niego przez szeroko otwartą przesłonę. Lecz gdy zwolnisz migawkę, przesłona przymknie się do wcześniej ustawionej wartości i na zdjęciu będzie on ostry.


Robert