Panowie dziękuję za podjęcie dyskusji. Jednakże, istota mojego pytania wciąż leży nietknięta, wraz z przeczytaniem postu golfa mam wrażenie nawet że padają tu sprzeczne dane. Gdyby informacje jakie do mnie docierają zawierały się w tym, że matryca rejestruje liniowo i że, cytując golfa:

Na sygnał z zakresu 0-50% (ciemność do połowy jasności) i 50%-100% (połowa jasności do max jasności) z matrycy przeznaczonych jest tyle samo bitów, więc tyle samo szczegółów będzie zarejestrowanych w obu tych zakresach.

Nie zadawałbym więcej pytań ale... zobaczmy co pisze Janusz.

Stąd już prosta droga do stwierdzenia, że cyfra jest dobra "w światłach" i słabsza "w cieniach". Około 3/4 ogółu bitów zużytych na zapis to "światła" - cienie to tylko pozostała 1/4.

Czy jest to sprzeczność pozorna?

Aby zadać nurtujące mnie pytanie wystarczająco jasno, muszę uciec się do opisu wyidealizowanego doświadczenia. Więc: Załóżmy, że mamy diodę w zupełnej ciemności, podłączoną do urządzenia w które pozwala na bardzo dokładną kontrolę natężenia światła przez nią emitowanego. 'Zapalamy' diodę i robimy zdjęcie w trybie M o stałych parametrach. Rezultatem, matryca rejestruje światło na poziomie 1 (z możliwych 4096). Obliczamy ilość fotonów i zapisujemy jako n1. Teraz zwiększamy natężenie światła, i na kolejnym zdjęciu światło zarejestrowane jest poziomem 2. Obliczamy ilość fotonów zebranych w pikselu jako n2, łatwo wyliczamy przyrost delta n. Teraz powtarzamy ten sam algorytm, ale po znacznym podkręceniu diody, tak iż pierwsza rejestracja wychodzi na poziomie powiedzmy 3005. I pytanie główne - czy aby podnieść rejestracje z 3005 na 3006 potrzebujemy takiego samego przyrostu fotonów delta n jak przy przejściu z poziomu 1 na 2?

Liniowość matrycy właśnie rozumiałem w ten sposób, przyrost poziomów dokonywał się liniowo, w oparciu o przyrost fotonów. Ale, dlaczego więc tabelki w stylu 1 f stop 64, 2 f stop 128 (widoczna w poście Janusza)
Czekam w nadziei że podejmiecie dyskusje.