W systemach E-TTL i E-TTL II lampa wysyła przedbłysk o mocy ca 1/16 lub 1/32 pełnej mocy i na podstawie pomiaru światła odbitego od obiektu określa jaki procent pełnej mocy jest potrzebny do prawidłowego oświetlenia sceny. Ustalanie mocy błysku w zależności od odległości, na którą jest nastawiona ostrość, jest właściwe dla systemu Nikona z obiektywami z serii "D" (jak distance), co miało być w swoim czasie swojego rodzaju "nowością". Tymczasem obiektywy EF Canona od zarania systemu EOS mierzą odległość, ale dla pomiaru błysku nic z tego nie wynikało, bo trzeba było doić frajerów kolejnymi iteracjami systemów pomiarowych Początkowo pomiar odległości był wykorzystywany w analogowych EOS-ach do automatyki A-DEPTH aby zmieścić żądany obszar w GO. Wtedy aparat dobierał odległość pośrednią pomiędzy wartościami skrajnymi i dobierał do niej przysłonę. Jeżeli zaś chodzi o prekursorów pomiaru błysku TTL, to była to firma Olympus, która pomiar TTL błysku wprowadziła w roku 1975 w modelu OM-2. Zresztą wszystkie lampy Olympusa do systemu OM, czyli Quick Auto 310, T20, T32, F280 fenomenalnie dobierają błysk nawet w automatyce własnej, nie-TLL.