Canon EOS R5

[pawel.guraj]

Paweł - da sie zrobić lepsze matryce, dzięki "dziwnym" pomysłom. Nie wiem jak to możliwe, ale myśla nad innym czasem czytania każdego z pikseli co zrewolucjonizuje DR. Walka nigdy się nie skończy

Dziś problem leży zupełnie gdzie indziej. Matryce z punktu widzenia fizyki są już idealne. Szum, który widzimy przy większych ISO to nie jest szum generowany przez matryce samą w sobie - to szum związany z samym światłem (tak światło też szumi, nasz narząd wzroku po prostu tego nie widzi). Dokładnie rzecz biorąc ten szum związany jest z kwantową charakterystyką światła i jest nieodłącznym elementem związanym z jego odczytem.
Rewolucją bedą matryce kwantowe (tzw. photon counting) - ale tutaj droga jeszcze bardzo długa.

Sposobem na zwiększenie DR w matrycach CMOS jest przejście na 16 bitów i pogłębienie pojemności piksela ale to wpłynie wyłącznie na powiększenie zakresu od strony świateł a nie cieni....

p,paw

[szwayko]

Co do różnic R, R5. Po erze lustrzanek na początku mojej drogi kupiłem R z myślą, że teraz wszystko co mam poprzez adaptery podepnę pod aparat cyfrowy FF. Moje małe ulubione szkła Canon FD 24,28,35,50,100,135,200 - fajnie się nimi fotografowało, ale mit tej jakości optycznej w porównaniu do tanich EF 28/2.8, 100/2.0 padł. Sprzedałem wszystkie i zostały tylko 135/3.5 i 200/4 małe i wystarczająco dobre. Potem zacząłem eksperymentować ze szkłami Leikowymi - Voigtlanderami z mocowaniem VM. Okazało się, że matryca R nie lubi takich szkieł z mocno cofniętą optyką. Dzięki takiej konstrukcji szkła są max małe jak na jasność np. VM 28/2.0II czy VM 50/1.2 i rewelacyjne optycznie. Na matrycy R przy tych trudniejszych był zafarb w narożach w kolorze magenty. R to jednak stara matryca od 5DIV bardziej do konstrukcji lustrzankowej szkieł. Zainwestowałem w R5 i tutaj już jest dobrze - zafarby zniknęły, jest zapas rozdzielczości. To już nowa matryca i pomijając te DR, szumy itd. jest jeszcze jeden parametr niemierzalny jakby - jak ułożenie mikrosoczewek lub coś w tym rodzaju na matrycy, co mam wpływ na procent światła i jego rozszczepienie przed trafieniem na naroża matrycy. Wiadomo im szkło bardziej cofnięte tym bardziej płaski kąt padania obrazu w narożach. Najlepiej sobie radzi z tym Leica M. Potem podobno Leica SL, a R5 już całkiem dobrze. Bardzo mi się dobrze fotografuje R5 z manualnymi leicowymi szkłami Voigtlandera, wizjer też ma znaczenie. Są małe idealne na podróże, jasne i rewelacyjne optycznie - APO-Lanthar 35mm i 50mm to już highend. Nawet mój Tamron 35/1.4 który w testach jest lepszy/podobny do EF 35/1.4II przymknięty na f/2.0 musi dać wyższość APO-Lantharowi 35/2.0. Najlepiej bym przetestował Leica SL2 (47Mpix) i porównał do R5 czy coś więcej można wycisnąć. Podobno jest jeszcze lepiej w narożach - mniejsza winieta i może ostrość większa.

[Jacek_Z]

Sposobem na zwiększenie DR w matrycach CMOS jest przejście na 16 bitów i pogłębienie pojemności piksela ale to wpłynie wyłącznie na powiększenie zakresu od strony świateł a nie cieni....

p,paw

DR to odstęp między światłami i cieniami. Obojętnie czy zysk jest na światłach czy cieniach - jest poprawa.

Któryś Hasel nałożony na DR wykres jest zdecydowanie wyróżniający się na plus.

To mnie nie dziwi. To średni format, większa powierzchnia piksela.

[pawel.guraj]

DR to odstęp między światłami i cieniami. Obojętnie czy zysk jest na światłach czy cieniach - jest poprawa.

No tak, ale miałem to na myśli, że w żaden sposób nie wpłynie to na szumy w cieniach (czyli również na wysokim ISO) - tutaj nie będzie żadnej poprawy.

p,paw