Wersja do druku
Witam,
niech mi ktoś wytłumaczy następującą kwestię:
często patrzę na fotografowaną scenę jednym okiem przez wizjer i jednocześnie drugim okiem "nieuzbojonym". Jest to wygodne zwłaszcza przy poruszających się obiektach. W aparatach xxD miałem taką samą perpektywę na oko i przez wizjer przy ogniskowej około 50mm. W analogowym 30v oraz nowym 1DmkIV perspektywa jest zbieżna dla 70mm.
Czym jest to uwarunkowane?
Wielkością matrycy APSC 1.6x mniejszą niż klatki w analogach.
no więc dlaczego analog FF ma taką samą perspektywę jak 1D z cropem 1.3?
Perspektywa jest zbieżna zawsze. Im bliżej jesteś od sceny, tym ta zbieżność bardziej widoczna. Im szerzej patrzysz, tym bardziej widać. aps-c i 50mm-kąt widzenia jak dla 80 na FF. Ale taki kąt widzi matryca. Wizjer w xxd nie pokrywa 100% kadru (no w 7d chyba pokrywa, ale reszta puszek już nie). To od kąta odejmij jeszcze te brakujące 5%-pewnie coś koło 85-90mm. A teraz przyrównaj to do 50mm na FF-nie wiem jakie jest krycie kadru wizjerem w 30v, aps-h 65mm-ale wizjer pokrywa całość. Będą pewne sceny, gdzie te milimetry zrobią różnicę w wizjerze, mniejszą już w gotowym zdjęciu.